Top 3 uit seizoen 2024-2025

Er bestaan veel werelden, en er komen er steeds meer bij. In The Rise creëren componiste Eva Reiter en choreograaf Michiel Vandevelde een nieuwe wereld, op basis van een reeks gedichten van Nobelprijswinnaar Louise Glück. De ceremoniemeester is een dove acteur en vertaaltovenaar. Zijn gebaren worden automatisch omgezet in geluid en beweging, en omgekeerd. Dat mechanisme van echo’s en bemiddeling staat centraal en schept nieuwe muziekinstrumenten, nieuwe harmonieën, een grammatica, een retoriek en zelfs een politiek.

MET LIVEMUZIEK

Tijdens de lente-equinox viert men in het Midden-Oosten Nieuwjaar of Noroez. Daarbij dekken de mensen een tafel met zeven voorwerpen die allemaal in het Perzisch een ‘s’ als beginletter hebben: kiempjes, pudding, munten, een goudvis, eieren, een spiegel en kaarsen. In het Concertgebouw feesten we mee met een eerste concert About That Magic Circle gevolgd door een kopje thee en iets zoets. Afsluiten doen we met een kort intiem concertje met Iraanse volksmuziek ter ere van Noroez.

Tijdens deze avond geven we een groep jonge curatoren carte blanche. We zetten onze deuren open en maken ons podium vrij voor aanstormende kunstenaars. Vol energie en met een stevige portie vernieuwingsdrang stelt dit jonge talent een uiteenlopend programma rond de lente samen met nieuwe gezichten. Ben je even benieuwd als wij? Hou onze website in de gaten voor meer informatie.

Stravinsky’s Le sacre du printemps veroorzaakte bij de premiere in 1913 een rel. Zo ook Edgar Varèses Amériques, een tour de force voor gi-gan-tisch orkest, met maar liefst 14 percussionisten. De brute en seismische kracht was met niets vergelijkbaar en veroorzaakte een schokgolf. Toch vond de componist niet dat hij zijn tijd vooruit was: ‘Ik ben op tijd, maar de mensen lopen achter.’ Concertgebouw-Maker Tom De Cock, zelf percussionist, vertelt over het werk en kruipt nadien op de bok om het orkestrale gevaarte in goede banen te leiden. Zet je schrap voor tijdloos meesterschap!

De terugkeer van het licht aan het begin van de lente: een natuurwonder dat in elke cultuur inspireerde tot tradities en rituelen. In haar ambitieuze Licht-project verkent Romina Lischka Ierse, Bretoense en Welshe muzikale tradities, in het exquise gezelschap van Hathor Consort – vernoemd naar de Egyptische godin die tegelijkertijd de moeder én de dochter was van zonnegod Ra. Scherp al je zintuigen, want video- en lichtcreaties vervolledigen dit multimediale project.

Sona Jobarteh heeft duidelijk haar eigen stem gevonden. Als eerste vrouwelijke professionele koraspeelster ooit uit een Afrikaanse familie van griots of dichters-muzikanten, breekt ze een lans voor meer zelfbewustzijn. Zo richtte ze de Gambia Academy op, een pilootschool die cultuur gebruikt als de poort voor het opleiden en empoweren van een nieuwe generatie . Maar bovenal is ze een fantastische muzikante die met één been in een 700 jaar oude familietraditie staat, en met het andere in een toekomstige erfenis.

Muziek tussen spottende humor en sinistere somberheid: Shostakovich was een meester in het balanceren op dit slappe koord. Rijzende ster Kanneh-Mason weet er wel raad mee! Of het nu in de concertzaal, op school of in de underground club is, hij streeft ernaar muziek toegankelijk te maken voor iedereen. Laat dat nu ook het credo zijn van dirigent Semyon Bychkov, die zijn Praagse formatie in geen tijd naar de wereldtop stuwde.

Het Britse Aurora Orchestra is een buitenbeentje. Deze energieke groep topmuzikanten speelt meesterwerken rechtopstaand en uit het hoofd. Dat is voor een orkest ongezien. Minstens even verfrissend is de aantrekkelijke manier waarop de jonge Zuid-Afrikaan Abel Selaocoe met zijn cello omgaat. En voor je het weet gaat hij nog zingen ook. Een verrassende avond, je bent gewaarschuwd!

Vibrerende cellosnaren, gestreken en geplukt, geschraapt en getrokken. Hoor hoe de kleinste microdetails klinken en worden vervormd door live elektronica. Er ontvouwt zich een magisch klankuniversum waarin het heerlijk en eindeloos ronddwalen is. Hypnotiserend en voelbaar tot in het diepste van je ziel.

In 13 Visions droomt violiste Clara Levy van een fictieve ontmoeting tussen de oermoeder van de deep listening Pauline Oliveros en de middeleeuwse toondichteres Hildegard Von Bingen. Verstilde en fragiele texturen wisselen af met hypnotiserende ritmische lijnen. Oneindige melodieën vergezellen je van de hemel naar de aarde en terug.

Als Keiko Shichijo Satie speelt, ontstaat er magie. Uit haar historische piano klinken mysterieuze en dromerige melodieën die nergens over lijken te gaan, maar uiteindelijk toch transformeren in wonderlijke klankstapels. Neem plaats en droom jezelf naar andere werelden.

Spem in alium horen is een overweldigende ervaring: veertig stemmen cirkelen tussen hemel en aarde. Zangers Terry Wey en Ulfried Staber bouwen Tallis’ topstuk uit 1570 – met wat elektronische hulp – noot voor noot, stem voor stem op, een meditatieve ervaring van bijna acht uur.

In december 2022 trotseerde Benjamin Glorieux met zijn cello op de rug de kou en stapte letterlijk in de voetsporen van Bach. Welke impact heeft het ritme van zijn stap op de Cellosuites van Bach? Videokunstenaar Klaas Verpoest geeft beeldend vorm aan elk van deze suites.

We ademen allemaal, tot wel 20.000 keer per dag. Gelukkig meestal onbewust, maar heel soms stokt je adem, raak je buiten adem of hyperventileer je. Via een bewuste ademhaling kan je ontspannen of net heel alert worden. Samen met fluitiste Katrien Gaelens ga je vanop je yogamatje via je ademhaling en de muziek van Sciarrino en Hynninen op zoek naar een andere staat van zijn.

Echo Collective keert terug in de tijd en voert je mee langs eerdere samenwerkingen met onder meer Jóhann Jóhannsson, Dustin O’Halloran en Christina Vantzou. Ze laveren tussen klassieke en hypnotiserende klanken. Laat je onderdompelen in een soundscape die twijfelt tussen levendige weelderigheid en doordringende tederheid.

Acht ‘koorknapen’ vullen de ruimte met zachte klanken die aanzwellen en weer vervagen. Textielen longen blazen hun zachte adem door houten orgelpijpen. Langzame tonen en ritmes verglijden tot steeds wisselende harmonieën. Ervaar een fluweelzachte soundscape die het metershoge Atrium vult.

De Kamermuziekzaal ontpopt zich tot een broeihaard van opzwepende muziek. De aanhangers van het soefisme – de mystieke tak van de islam – gebruikten die om toenadering tot Allah te zoeken. Met hun hypnotiserende gezangen en wervelende derwisj-dans brengt Jawa zichzelf én de luisteraar in een onweerstaanbare trance.

Cent Pas Presque is een performance in slow motion op ‘t Zand. Een groep dansers-participanten legt op exact 1 uur tijd een afstand van 100 passen af in extreme traagheid. Een groep muzikanten maakt speciaal voor deze gelegenheid een partituur in crescendo.

MET LIVEMUZIEK

De Wit-Russische kunstenares Maria Komarova creëert met haar intrigerende installatie een artificieel landschap. Daarin zie en hoor je zelfgemaakte elektro-akoestische objecten die insectachtige klanken produceren. Een zinderend theater van gezoem, gepiep, geratel en gekraak.

‘Als ik een pianist was, dan zou ik mijn muziek spelen zoals Reinier dat doet’, aldus Jürg Frey. In zijn muziek gaat hij op zoek naar de schemer tussen stilte en klank. Een plek die pianist Reinier van Houdt voor je creëert en waarin je alle besef van tijd kwijtraakt.