Concertgebouwseizoen 22-23: deze 3 wil ik niet missen!

Voor deze nieuwe creatie verlegt Anne Teresa De Keersmaeker de focus van haar verkenning van de relatie tussen muziek en dans opnieuw naar de popmuziek. Met haar eenvoudige vorm, sterke melodieën en catchy lyrics weet pop elke dag veel mensen te raken. Pop brengt ons in beweging en creëert verbinding. Zowel door het plezier dat zingen en dansen teweegbrengt, als door de alledaagse, maar tegelijkertijd bijna universele, menselijke ervaringen die erin worden verwoord. Deze creatie zet niet alleen aan tot dans, maar toont ook de noodzaak van verhalen en muziek waarin we ons kunnen herkennen.

Wanneer lichamen samen ademen, samen bewegen, samen marcheren of protesteren, kan er een poëtische of zelfs erotische kracht ontstaan, die tot collectieve actie leidt. Die ervaring wil Sickle in Holding Present laten zien. Doorheen een weefsel van bestaande en nieuw geschreven composities bouwt een groep van acht performers, musici en dansers, langzaam en bewust op naar het moment waarop individuen een kritieke massa worden. Dankzij een aantal bestaande en speciaal ontworpen instrumenten mondt de finale uit in een puur moment van samen zijn.

Er wordt stroboscopisch licht gebruikt tijdens de voorstelling.

In FUTUR PROCHE bouwt de Belgische topchoreograaf Jan Martens met vijftien dansers van Opera Ballet Vlaanderen, twee kinderen en klaveciniste Goska Isphording aan een voorstelling over de nakende toekomst. Na twee eerdere succesproducties vindt Martens opnieuw inspiratie in verrassend, hedendaags repertoire voor het eeuwenoude klavecimbel. Met deze muzikale brug tussen toen en nu zoekt hij naar lichtende alternatieven voor alomtegenwoordige, duistere toekomstbeelden.

Triptych toont een donkere wereld waaruit de personages onmogelijk kunnen ontsnappen. De enige uitweg uit dit labyrint is de virtuoze danstaal waarvoor het gezelschap bekend staat. Verwacht je aan acrobatie, suspense en zwarte humor. In dit debuut op ons grote podium is het surrealisme van Peeping Tom spectaculair! Triptych: The missing door, The lost room and The hidden floor bundelt drie korte stukken die Peeping Tom tussen 2013 en 2017 maakte met Nederlands Dans Theater.

Fabula is de eerste samenwerking van het ECCE met Unusual Symptoms, het gezelschap van Theater Bremen, de Belgische band Zwerm en drummer Karen Willems. Zeven dansers en vijf muzikanten verkennen in een polyfonie van stemmen tegenstrijdige emoties tegenover de huidige toestand in de wereld. Woede en wanhoop, vreugde en lust komen samen in een choreografie van krachtige klanken en beelden, schommelend tussen rockconcert en opera. Het door prog-rock en psychedelia beïnvloede geluid op Zwerms huidige album Great Expectations gaat in dialoog met figuren uit de Griekse mythologie en teksten van de Italiaanse schrijver Cesare Pavese. Claire Croizé contrasteert alles met de individuele bewegingstaal van de dansers.

DISQUIET onderzoekt verstoring en dystopie als inherente elementen van hardcoretechno-subgenres zoals gabber, hardstyle, jungle en drum-’n-bass. Typisch voor hardcoretechno zijn de intensieve bas en drum, de snelle beat (minimaal 160 bpm) en een verstoring van de flow. DISQUIET focust op die sonische uitbarstingen, pauzes en verstoringen en onderzoekt hoe die een lichaam kunnen stimuleren. Hardcore dansen wordt voorgesteld als een mogelijke breuk met structuur en een zoektocht naar een elders dat onrustig is.