Kodo One Earth Tour - Warabe

Het Japanse woord Kodo heeft twee betekenissen. Aan de ene kant betekent het ‘hartslag’, aan de andere kant ‘kinderen van de drum’. De groepsleden van Kodo reizen al jaren de vijf continenten af en trachten met hun Japanse drum, de taiko, een brug te leggen tussen verschillende culturen.

De ‘hartslag’ is de elementaire bron van alle ritmes, maar ook van het leven. Het geluid van de grote taiko lijkt op de hartslag van de moeder zoals een kind die ervaart in de baarmoeder. ‘Kinderen van de drum’ staat voor Kodo’s verlangen om de drums op een eenvoudige manier te bespelen, met het hart van een kind.

Met hun ‘One Earth Tour’ tracht Kodo met iedereen te communiceren en symbolisch de hartslag gelijk af te stemmen, om zo één wereldvrede te bekomen. Door talen en grenzen te overschrijden, trachten ze de mens ervan bewust te maken dat de hele wereld één gemeenschap is. Want deze aarde heeft maar één volk, één realiteit, één hartslag.
Het Kodo-verhaal brengt ons naar het eiland Sado. In het zuidelijke deel van het schiereiland in de Japanse zee, vinden we het dorp Ogi waar Kodo zijn thuisbasis heeft.
Die thuisbasis bestaat uit 25 ha land dat de groepsleden gezamenlijk bewonen. Elk jaar worden er nieuwe mensen gerekruteerd en leiden ze deze op tot nieuwe drummers in hun eigen opleidingscentrum. Niet enkel hun muzikale begaafdheid speelt een rol maar er wordt hun een ganse levensstijl aangeboden waar ook de fysische en spirituele kracht een grote rol speelt. De volledige opleiding duurt 3 jaar.

Eerst werd er een centraal kantoorgebouw geplaatst met 200 jaar oude fundaties van een boerderij. Later werd dit uitgebreid met gemeenschappelijke kook- en eetgelegenheden en een bibliotheek gewijd aan wereldmuziek en dans. Daarna werden ook een receptiegebouw, slaapplaatsen, een studio en een repetitiehal opgetrokken. Buiten deze kern hebben de getrouwe leden van de groep op het omringende land hun woonhuizen gebouwd.

Chris Leon, woordvoerder van NG-Events en Benelux-promotor voor KODO, bezocht de gemeenschap al 2 keer en onthult hoe de mensen er leven: “Het is een leefgemeenschap waar volstrekte harmonie heerst. Ze hebben enorm veel respect voor elkaar, voor de natuur, voor alles wat in ons leven heerst. De bewoners voelen zich nauw verbonden met het spirituele en doen veel aan sport. Om een voorbeeld te geven: de actieve Kodo-leden lopen enkele uren in de ochtend km'rs, vroeger was het zelfs een marathon per dag. Het zijn echte atleten maar dat moet ook, want hun performances vereisen veel fysieke kracht. De oudere leden blijven in de gemeenschap en geven hun wijsheid door aan de volgende generaties. Want ook traditie en kennis zijn er erg belangrijk.”

Al van bij hun debuut op het Berlijn Festival in 1981, kende de performance een ongekend succes. Noem de Kodo-leden gerust de nomaden van de 21ste eeuw, want 9 maanden per jaar reizen ze doorheen alle windstreken om met de eenvoud van de ‘hartslag’ het publiek te betoveren. Hen live aan het werk zien is dan ook een unieke belevenis. Het is niet de bedoeling om hun muziek te analyseren, ze moet gewoon door je poriën, via je aders een weg naar je hart vinden en daar je hartritme afstemmen op dat van de anderen, van de wereld. Met een krachtige en levendige kunstvorm, weet Kodo wereldwijd toeschouwers te boeien. Wat je hoort zijn slaginstrumenten die kracht symboliseren. Wat je ziet zijn atleten, gespierde lichamen die fysieke kracht gebruiken om de taiko’s hun boodschap te laten verkondigen. Het respect voor traditie komt tot uiting in de kleding en dans. Het geheel straalt een zekere eenvoud uit die communicatie mogelijk maakt zonder taal. Iedere kijker beleeft het op een eigen manier. De beats zijn gesluierd in het mystieke en brengen je als het ware naar de bron, naar de schoot waaruit je op de wereld kwam. Het Kodo-verhaal stopt nooit. Tijdens hun reizen over de hele wereld brengen de leden andere invloeden uit de wereldmuziek mee naar hun thuishaven, met verrassende en nieuwe muzikale versmeltingen als resultaat.

Ieder jaar in augustus organiseert KODO een ‘Earth Celebration Festival’ op het eiland Sado. Muzikanten en vrienden die ze tijdens hun verre reizen ontmoetten, worden er uitgenodigd. Sado is op dat ogenblik het epicentrum van diverse culturen.

Chris Leon, ondertussen een bevriende relatie opgebouwd met de Kodo-leden, had het genoegen om genodigde te zijn op hun jaarlijks festival. “Het is werkelijk uniek. Hoe respect mensen zo kan samenbrengen, dat is onvergetelijk. Ongedwongen ook. De ervaring is uniek, niets opgedrongen en je krijgt gewoon de kans om terug te keren naar de bron en de eenvoud”. Een aanrader zou ik zeggen.

Wat een voorstelling allemaal inhoudt, is niet in één woord uit te leggen. De taiko staat uiteraard centraal, maar ook de Japanse folklore wordt niet verloochend. De Kodo-leden leerden deze oude tradities van de locale wijzen. Ze imiteren ze niet, maar filterden ze naar een evoluerende kunst met roots in de Japanse bodem. Een ander element zijn de composities van vrienden en mentors, en natuurlijk ook de composities van de Kodo-leden zelf. Zij vinden op hun reizen een schat aan informatie, ontdekken steeds nieuwe ritmes en nieuwe sounds.

Chris Leon: “Waarom Kodo? Blijft een moeilijk te beantwoorden vraag. Het fascineert mensen, het heeft iets mystieks en een grote aantrekkingskracht maar wil niet noodzakelijk iets opdringen. Het is puur, respectvol, dynamisch, spectaculair, krachtig en toch bezit het die eenvoud. Eigenlijk is het veel meer dan alleen een voorstelling van percussie, het is iets wat je beleeft.