Daan Vandewalle & Geoffrey Madge

Beat Furrers Phasma voor piano solo uit 2002 wankelt op de grens van dense expressiviteit en verstilde tijd. Furrer vergelijkt het met door een raam kijken in een hogesnelheidstrein: dichte objecten vliegen voorbij, verdere objecten blijven als het ware stilstaan. Die gelijktijdige en uiteenlopende lagen horen we ook in Phasma. Daarnaast verkent Furrer de grenzen van het instrument. Dat aftasten – in dit geval van de menselijke stem – bepaalt ook het klankbeeld van de experimentele klankpoëzie van Hugo Ball. En wie kan dit indringender en oprechter dan pianist Daan Vandewalle en zangeres Salome Kammer? Daartegenover plaatsen ze de Cabaretliederen van Arnold Schönberg. Nog vrij tonaal van aard, blinken ze vooral uit in humor en
sarcasme. Werk van twee van Schönbergs leerlingen, Berg en Eisler, vervolledigen het programma. De Tweede en Derde Weense school op sublieme manier in een concert vervlochten.