Nuit et iour

In 1190 schrijft Andreas Capellanus in zijn traktaat De Amore (‘Over liefde’) ietwat cynisch: “Regel 30. De ware minnaar is onophoudelijk, zonder tussenpozen, bezeten door de gedachte aan zijn beminde.” Spreken we vandaag van een verstikkende relatie, dan was een obsessief verlangen naar de ander hét toonbeeld van hoofse liefde in de middeleeuwen. In een mum van tijd heeft het beloftevolle Sollazzo Ensemble zich gevestigd als een van de toonaangevende ensembles in middeleeuwse muziek. Met componisten als Matteo da Perugia, Vincenzo da Rimini en Giovanni da Cascia voeren zij de luisteraar terug naar de expressieve polyfonie van de ars nova. Daar schipperen aanbidders, al dan niet kermend van verdriet, tussen ridderlijke galanterie en bedwelmende verliefdheid.