Ga naar de hoofdcontent
Terra Cobre © Bruno Simao

Terra Cobre Marco da Silva Ferreira & João Pais Filipe

Biografieën


Marco da Silva Ferreira
(PT)
studeerde af in fysiotherapie aan het Institut Piaget, Gaia in 2010. Zijn grondige kennis van het lichaam paste hij nooit toe in een therapeutische praktijk, wel in de dans. Hij koos voor professioneel performen in 2008 al, nog voor hij afstudeerde, en danste voor verschillende choreografen. Later werd hij artistiek en choreografisch assistent. Toen hij in contact kwam met urban dansstijlen, besloot hij om zelf als choreograaf aan de slag te gaan. Zijn werk ent zich op zowel stedelijke als traditionele praktijken, en vormt een constante reflectie op de betekenis van dans vandaag. Er spreekt een abstract en sterk autobiografisch expressionisme uit.

Joâo Pais Filipe (PT) is drummer/percussionist en sound sculptor in Porto. Zijn muziekstijl kenmerkt zich door heel uiteenlopende stijlen en muziektalen. Behalve heel eigen en nieuw geluid en muziek maken, legt Filipe zich ook toe op het bouwen van (eigen) instrumenten: gongs, cymbalen en andere metalen percussietools. Hij onderzoekt eveneens hun akoestische eigenschappen en beeldende kracht. De koebellen horen daar ook bij ... 

Cast & credits


João Pais Filipe & Marco da Silva Ferreira: creatie & performance
João Monteiro: technische coördinatie & geluid
Ana Ademar, Hugo Alves Caroça & Mafalda Bastos: uitvoerend producenten

productie: BoCa – Biennial of Contemporary Arts (Lissabon) & P-ulso
coproductie: Futurama en P-ulso
residentie: O Espaço do Tempo
met de steun van Fábrica de Chocalhos Pardalinho
spreiding: ART HAPPENS



December Dance is een organisatie van Concertgebouw Brugge, Cultuurcentrum Brugge & KAAP

powered by 

Toelichting

 

Een sculptuur van ritme, dans en koebellen


In Terra Cobre zijn het de traditionele koebellen van het dorp Alcáçovas uit de Portugese regio Alentejo die de dans uitmaken. Choreograaf Marco da Silva Ferreira en muzikant João Pais Filipe geven met z’n tweeën een uitvoering ten beste die het midden houdt tussen een performance en een installatie. Ferreira en Filipe vermengen niet alleen de traditionele cowbell art met moderne uitdrukkingen van percussie en dans, ze werken ook het thema uit van diverse identiteiten, culturen en maatschappijen. Het geheel vormt een innemende ervaring tussen geluid en stilte, ritme en beweging. Zintuigelijkheid tot vlak voor je neusvleugels.
 

Van groepsspektakel naar tweekoppige performance

De twee kunstenaars werkten eerder al samen voor de voorstelling C A R C A S S, die in December Dance 2022 naar Brugge kwam. Ook toen grepen ze  terug naar - of liever: vertrokken ze vanuit - traditionele folklore (en ballet). Maar die bezetting was groot en groots, met een groepsdansspektakel waarbij tien dansers in het gegeven van een collectieve bewegingstaal compleet individuele identiteiten neerzetten.  João Pais Filipe was daarbij percussionist, maar componeerde niet de (elektronische) muziek. Marco da Silva Ferreira choreografeerde en nam mee plaats op de dansvloer.

'Er ontrolt zich een landschap van herinneringen.'


Herinterpretatie van oud cultureel erfgoed

Terra Cobre is een nieuwe creatie in opdracht van BoCA, Biennale of Contemporary Arts in Lisabon, dat zich toelegt op multi- en transdisciplinaire kunst.  Hier ligt de focus volledig op enkel de danser en de percussionist, en ze herinterpreteren met z’n tweeën oud cultureel erfgoed. De installatie vormt de achtergrond voor een performance. Er ontrolt zich in vijftig minuten zoiets als een landschap van herinneringen waar herders en dieren samenkomen. En jawel, je hoort de koebellen dus luiden. Volgens UNESCO moet die Portugese koebellenkunst dringend beschermd worden als cultureel erfgoed. Choreograaf Marco da Silva Ferreira en muzikant João Pais Filipe zettten ze alvast op de kaart van de hedendaagse dans.

Mia Vaerman

Getipt voor jou

  • Planet[wanderer] / Damien Jalet & Kohei Nawa

    Planet[wanderer] is het intrigerende resultaat van de samenwerking tussen choreograaf Damien Jalet en scenograaf Kohei Nawa. Beiden delen een fascinatie voor het transformeren van vormen in de ruimte. Ze confronteren de acht lichamen van de dansers met de materialen en texturen van de scenografie en zo ontstaat een verhaal van rauwe liefde tussen mensen en de planeet waarmee ze verbonden zijn.

  • Mycelium / Ballet de l’Opéra de Lyon / Christos Papadopoulos

    De Griekse choreograaf Christos Papadopoulos is befaamd om zijn unieke bewegingstaal. Mycelium creëerde hij voor twintig absolute topdansers van het Ballet de l’Opéra de Lyon, een match made in heaven. Mycelium verwijst niet toevallig naar het ondergrondse netwerk van schimmeldraden van paddenstoelen. Papadopoulos liet zich in zijn zoektocht naar een nieuwe vorm van collectiviteit namelijk inspireren door dit natuurlijke organisme. Op de scène ontwikkelt zich een ondoorgrondelijk web van interacties en sensaties tussen de dansers.

  • Dorothée Munyaneza / cie Kadidi / Umuko

    Dorothée Munyaneza keert na 28 jaar terug naar haar geboorteland Rwanda. Umuko is een boom met dieprode bloemen die haar herinnert aan haar jeugd. Als bewaker van verhalen en genezer symboliseert Umuko de verbinding tussen verleden en toekomst. Samen met vijf jonge Rwandese artiesten viert Munyaneza de creativiteit, durf en vrijheid van een nieuwe generatie die zowel herinneringen met zich meedraagt als droomt van de toekomst.

  • The Rise / Michiel Vandevelde & Ictus

    Er bestaan veel werelden, en er komen er steeds meer bij. In The Rise creëren componiste Eva Reiter en choreograaf Michiel Vandevelde een nieuwe wereld, op basis van een reeks gedichten van Nobelprijswinnaar Louise Glück. De ceremoniemeester is een dove acteur en vertaaltovenaar. Zijn gebaren worden automatisch omgezet in geluid en beweging, en omgekeerd. 

  • Malón / a Folia / Ballet de Lorraine / Ayelen Parolin / Marco da Silva Ferreira

    Ballet de Lorraine schittert in een double bill met werk van twee hedendaagse choreografen. Zowel Ayelen Parolin als Marco da Silva Ferreira zoeken voor dit project de link op met raveparty’s en nachtclubdansen. Parolin kiest in Malón voor een overdaad aan beweging en energie die uitmondt in een wilde dansrave! Da Silva Ferreira grijpt terug naar de folia, een Portugese herdersdans uit de 16e eeuw. 

  • Creation 2025 / Anne Teresa De Keersmaeker & Solal Mariotte / Rosas

    Anne Teresa De Keersmaeker creëert en danst een duet met aanstormend talent Solal Mariotte. Vanuit een gedeelde interesse in chanson exploreren ze in deze creatie de melodieën, stemmingen, narrativiteit en gebaren die dit muziekgenre kenmerken. In 2002 creëerde De Keersmaeker haar tweede danssolo, Once, op muziek van de Amerikaanse folkzangeres Joan Baéz. In Creation 2025 krijgt dit traject een vervolg, en verkent ze samen met Mariotte het potentieel en de uitdagingen van het choreograferen op songs.

Digitaal & duurzaam

Digitale programmaboekjes voor onze dansvoorstellingen en bepaalde festivals vormen een onderdeel van ons engagement rond duurzaamheid en ecologisch ondernemen.

 Laat weten wat je van de voorstelling vond op Facebook en Instagram met #concertgebouwbrugge