Grasduinde je al door ons nieuwe programma? Laat weten welke 3 voorstellingen je niet wil missen en maak kans op een exclusieve rondleiding achter de schermen met je vriendengroep (max. 25 personen).
Zingen zit de mens in het bloed, en dat geldt nergens zo sterk als onder de Esten. Het land van Arvo Pärt weet zich door stemmen verbonden. Het bejubelde ensemble Vox Clamantis brengt een glimp van de eeuwenoude vocale tradities van Estland naar Brugge in een kerstprogramma met nieuw en oud. Hedendaagse composities prijken naast volksmuziek in sfeervolle bewerkingen van Cyrillus Kreek, die vanaf 1911 het klinkende erfgoed van zijn land begon te verzamelen.
Giovanni Antonini en Isabelle Faust zijn het gedroomde duo voor een avond vol vonken. We zijn hiervoor aan het juiste (Amsterdamse) adres bij Pietro Locatelli, de ietwat eigenaardige vader van het moderne vioolconcerto. Hij dreef net als Vivaldi de viool tot het absolute uiterste in zijn nog altijd haast krankzinnig virtuoze concerti, en verwerkte er verhalen in, zoals dat van Ariadne op Naxos. In het seizoen waarin Antonini voor het eerst live aantreedt bij ons huisorkest Anima Eterna, kon zijn eigen Giardino Armonico uiteraard niet ontbreken.
Voor dit project ontving het orkest steun van Fondazione Polli Stoppani.
t u m u l u s is een oneindige processie van dertien zingende en dansende lichamen die als één collectief lichaam bewegen. Uitgangspunt is de droom om muziek en dans samen te brengen in een allesomvattend kunstwerk. Tumuli waren ooit begraafplaatsen onder een heuvel, tegelijk mausoleum en landschap. Op een dergelijke grafheuvel klimmen en bewegen de dansers-zangers. Ze putten uit Frans-Vlaamse, Italiaanse, Engelse en Duitse vocale muziek van de renaissance tot de jaren 1970.
Video's
Bekijk het programmaboekje
In een landschap van bloemen, metalen tegels en water zien we hoe choreografe Kat Válastur verschillende vrouwelijke archetypes belichaamt. Met de hulp van de geesten van vrouwen uit heden en verleden die onderdrukt, gemarginaliseerd, misbruikt, verbrand of onthoofd werden, transformeert ze de ruimte in een huis van magische kracht, geladen met vrouwelijke transcendentie. Een unieke multimediale beleving!
— een coproductie van December Dance (Concertgebouw Brugge & Cultuurcentrum Brugge)
Trajal Harrell broedt al jaren op het idee om een ‘vogue-choreografie’ te maken op de muziek van pianofenomeen Keith Jarrett: een ingeving die een meesterzet blijkt te zijn! Naast Jarretts The Köln Concert, een van de meest succesvolle pianosolo-opnames aller tijden, kiest Harrell nummers van de Canadese singer-songerwriter Joni Mitchell voor zijn eerste samenwerking met het dansgezelschap van het Zürichse Schauspielhaus. The Köln Concert is teder, kwetsbaar en dansant, een post-coronavoorstelling die na de fysieke afstand inzet op nabijheid.
Bekijk het online programmaboekje
Naar de zee staren en je blik verliezen in de golven. miramar, de nieuwe creatie van choreograaf Christian Rizzo nodigt je uit om je onder te dompelen en je te laten meewiegen. In een op- en neergaande beweging, net als eb en vloed, vloeien solo en groepssequenties voor elf dansers steeds in elkaar over. Rizzo – in 2017 nog curator van December Dance – tast samen met zijn ploeg het geheugen en de (gemeenschappelijke) horizon af in deze dansante, poëtische voorstelling.
Deze eerste grote zaalproductie betekende voor Jan Martens ook meteen de ultieme internationale doorbraak. De Vlaamse choreograaf verzamelt een zeventienkoppig, atypisch gezelschap. De dansers tussen 17 en 70 jaar verbeelden samen de kracht die schuilt in het ‘uit de pas lopen’. Het is een horizontale oefening in elkaar de nodige ruimte geven, weg van het eigen gelijk – kortom een choreografische, meeslepende ode aan de burgerlijke ongehoorzaamheid.
Bekijk het digitale programmaboekje
Voor THIS IS NOT « an act of love & resistance » neemt de Spaanse choreografe Aina Alegre lucht als onderwerp: lucht als materie én als verbindend middel tussen je lichaam en de buitenwereld. Ze gaat voort op haar eerdere elan rond bodypercussie en musical en toont hoe lichamen optreden als kanalen van lucht, adem en beweging. De volledig vrouwelijke cast zoekt naar de verbinding tussen lichaam, ritme, stem en muziek – uiteraard uitsluitend op blaasinstrumenten: trompet, trombone en saxofoon.
— een coproductie van December Dance (Concertgebouw Brugge & Cultuurcentrum Brugge)
Uitzinnig voetenwerk fungeert als de opzwepende motor van C A R C A S S, de nieuwe creatie van de Portugese Marco da Silva Ferreira. Een dozijn dansers vertrekt vanuit het erfgoed van de Europese volksdansen en koppelt die aan het fysieke vocabulaire van hedendaagse urban dansstijlen zoals house, het Angolese kuduro, hardstyle .... In een wit fluorescerend decor ontpoppen de dansers zich tot een onconventioneel corps de ballet. Visueel vuurwerk voor deze opener van December Dance 22!
bekijk het digitale programmaboekje— een coproductie van December Dance (Concertgebouw Brugge & Cultuurcentrum Brugge)
Een concerto met in de hoofdrol … een mandoline. Niet meteen iets waar je wild van wordt? Een volstrekt normale reactie, totdat je Avi Avital aan het werk hoort en ziet. Zijn weergaloze virtuositeit en onweerstaanbare charisma zijn een ideale match voor B’Rock in de vurige concerto’s van Italiaanse barokcomponisten. Alsof de uitdaging nog niet groot genoeg is, zet Avital verder ook muziek van Sollima en een aantal klaviersonates van Domenico Scarlatti moeiteloos naar zijn hand.
Hans Christian Andersens droevige verhaal over de kleine zeemeermin inspireerde Alexander Zemlinsky tot een meeslepend symfonisch gedicht. Hij schildert met treffende noten de allesverzengende sehnsucht en onverhulde erotiek, in een verhaal van liefde, lijden en opoffering. Even episch is Rachmaninovs Derde pianoconcerto. Technisch verschroeiend en emotioneel uitputtend, en zowat de hoogste klip die een pianist kan nemen. Lukáš Vondráček won er de Koningin Elisabethwedstrijd mee. Hij speelt teder als het kan, gespierd als het moet en steeds onweerstaanbaar overtuigend.
Het Collectief laat ons de broeierige sfeer van de Weense kunstscène anno 1900 opsnuiven. Het Habsburgse Rijk is in verval, Sigmund Freud peilt de diepten van de menselijke ziel, en intussen leggen Zemlinsky, Schönberg en Webern een bom onder de laatromantische muziektaal. De wereld van gisteren is voorgoed voorbij! Geen wonder dat deze periode zoveel van weemoed doorregen muziek heeft voortgebracht. En laat dat nu net de muzikale moedertaal zijn van Het Collectief.
Benjamin Britten wist als geen ander hoe hij poëzie op muziek kon zetten. Voor de meesterlijke karakterschetsen in zijn Six Metamorphoses after Ovid haalde hij de mosterd bij Ovidius’ vermaarde Metamorfosen. Hij toonzette zes mythische personages en liet daarbij geen enkele mogelijkheid van het instrument onbenut. Balder Dendievel en I SOLISTI verweven ze met korte fragmenten uit Ovidius’ kroonstuk en met nieuw werk van zes jonge componisten. Immanuel Boie verbeeldt in zandtekeningen.
Vergeet Digital Dolby surround sound. Met Brussels Philharmonic en de live electronics van IRCAM heb je de real deal voor de perfecte soundtrack van de eerste sciencefictionfilm ooit. De stille zwart-witfilm Metropolis (1927) van Fritz Lang was niet alleen de duurste en beroemdste Duitse film aller tijden, maar ook een van de mijlpalen in de filmgeschiedenis: voor de opnames waren maar liefst 36.000 figuranten en 500 miniatuurwolkenkrabbers nodig. Brussels Philharmonic begeleidt de film live met een nieuwe muziekscore van Martin Matalon die de film nóg meeslepender maakt.
Een nieuwe score componeren bij een klassieker uit de filmgeschiedenis, dat vraagt om een woordje uitleg. Ars Musica had een boeiend gesprek met componist Martín Matalon.
Pure barok, puur plezier, dat is het programma Himmelsmusik van Christina Pluhars ensemble L’Arpeggiata, eindelijk terug in Brugge. Samen met sopraan Céline Scheen en de jonge Poolse countertenor Kacper Szelążek raakt ze je gevoelige snaar in enkele van de mooiste stukken uit het vroege Duitse en Italiaanse repertoire. Eén ding is gegarandeerd: of het nu van droefenis is of van blijdschap, tranen zullen vloeien!
Download het programmaboekje (met aangepast programma)
De audiovisuele kunst van het Japanse fenomeen Ryoji Ikeda is even minimalistisch als adembenemend. Telkens weer speelt hij met de grenzen van de menselijke zintuigen. Dat doet hij door wiskundige concepten, computerdata, geluid en licht met mathematische precisie om te vormen tot werken van een ongrijpbare kracht en schoonheid. In music for percussion, geschreven voor bodypercussie, triangels, cimbalen, crotalen, metronomen en zelfs papier en potlood, komt hij nu eens tot de essentie, dan weer bombardeert hij je met data.
Hoe komt een dansvoorstelling tot stand? Hoe brengt een choreograaf haar of zijn visie over op de dansers, en hoe maken die zich een voorstelling eigen? In deze unieke documentaire kom je het te weten. Visuele kunstenaars Jurgen Persijn en Ana Torfs zaten in 1992 in het spoor van Rosas en Anne Teresa De Keersmaeker, en capteerden het repetitieproces van Mozart / Concert Arias in aanloop naar de première op het Festival d’Avignon. Het resultaat is een hoogst origineel video-essay, een zeldzaam inzicht in het creatieproces van een dansvoorstelling.
Dertig jaar na de creatie van Mozart / Concert Arias op het Festival van Avignon verbluffen de dansers van Opera Ballet Vlaanderen ons opnieuw in een zinnenprikkelende choreografie van Anne Teresa De Keersmaeker. Liefdesverklaringen en krachtmetingen tussen geliefden alterneren op hoogst virtuoze wijze in steeds nieuwe allianties tussen zang en dans. De aria’s die Mozart als zelfstandige concertwerken schreef, fungeren daarbij als mini-opera's die alle gradaties van de liefde tonen, van koket en wulps tot hulpeloos en wrang.
Of Liszts vroege concerto voor piano en strijkers zijn naam waarmaakt en vervloekt is, is niet eens zo’n gekke vraag. Dit uitzonderlijk virtuoze werk vol stemmingswisselingen zou hij zelf nooit gehoord hebben, want het werd pas na zijn dood uitgegeven. Niet zo in Strauss’ Metamorphosen die druipen van het oorlogsverdriet. In de weemoedige strijkers weerklinkt een diepe treurnis over wat verloren ging. Pēteris Vasks drenkt Viatore in eenzelfde verslagenheid en rusteloos muzikaal kabbelen.
In seizoen 2021-2022 namen we 10 personen met dementie, samen met hun partner of vertrouwenspersoon, mee op een muzikale reis doorheen Händels Il trionfo del Tempo e del Disinganno. Tijdens vier creatieve en muzikale workshops dachten ze na over de vier allegorische karakters uit het oratorium: Schoonheid, Tijd, Plezier en Verlichting. Sebastiaan Van Steenberge componeerde op basis daarvan een nieuw koorwerk dat de deelnemers samen met het Brugse koor ‘Zingen is zijn’ zullen vertolken.
Selecteer 3 concerten