Anima Eterna Brugge

Má vlast is Smetana’s weergaloze muzikale schets van zijn Boheemse land, waarvan vooral de lyrische Moldau uit 1874 een onsterfelijk succes is gebleken. Zowat twee decennia later componeerde Dvořák zijn eigen landschapstekening, zij het ver van huis. In Uit de Nieuwe Wereld wilde hij de geest van de nationale melodieën van Amerika vatten. Hoewel de partituur de Slavische antecedenten van zijn schepper niet van zich af kan (en wil) schudden, refereert het programma aan de Amerikaanse cultuur en geschiedenis. Nog eens twintig jaar later liet Leoš Janáček zich inspireren door de instrumenten en het klankidioom van een militaire kapel in zijn grootse Sinfonietta, ontstaan in de nadagen van de Tsjecho-Slowaakse onafhankelijkheidsverklaring. Het is een opwindende, energieke ode aan het land en het leven, door Anima Eterna Brugge uiteraard uitgevoerd op de passende historische instrumenten.