Dag van de dans

AU SUIVANT … De volgende! Jacques Brel herhaalde het in zijn gelijknamige lied tot in den treure. Deze film is een ode aan de jeugd die schittert, aan het vuur dat jongeren bezielt. Een fictieve documentaire die getuigt van hun poëzie. Geschreven door, voor en met hen. Ze geloven in bewegen, zweten en boven zichzelf uitstijgen. Op een auditie komen ze samen, als een lange stoet zwetende pelgrims, hopend dat het doek voor hen zal opgaan. De jongeren gooien hun lichamen in de strijd. Ze vergeten zichzelf en gaan helemaal op in de dans. 'Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren …' Tenzij we áchter het doek kunnen kijken. Tenzij we kunnen ervaren wat er áchter de coulissen gebeurt. Tenzij we hun droom kunnen beleven, als een stralende belofte aan de volwassenen van morgen … We kijken naar hen, luisteren naar hen, observeren hen, bespieden hen.