Anima Eterna Brugge had volop te vieren de afgelopen seizoenen. Dertig kaarsjes werden uitgeblazen, de allereerste (jonge!) gastdirigenten maakten hun opwachting, en niet het minst: oprichter en bezieler Jos van Immerseel stond (misschien een klein beetje tegen wil en dank) stil bij zijn zeventigste verjaardag. En dan nu rust? Geen tijd, volgens van Immerseel, want er is nog zoveel te onderzoeken, te proberen, te ontdekken.
Die ontdekkingen hoeven trouwens lang niet altijd van wereldformaat te zijn. Van Immerseel haalt het voorbeeld van Mozart aan, meteen ook de ster van hun project in oktober. ‘In de loop der jaren is mijn houding ten opzichte van Mozart toch wel veranderd. Geniaal blijft hij, maar we moeten niet aan alle muziek even zwaar tillen. Neem de symfonieën op ons programma: dat is eigenlijk ontspanningsmuziek, ouverture-achtig, dus het woord ‘symfonie’ in de zin van Berlioz of Brahms past eigenlijk absoluut nog niet. Als we die klik maken heeft dat, denk ik, ook invloed op onze speelmanier, en we gaan natuurlijk op zoek naar elementen die de luchtigheid onderschrijven. Tegelijk keren we terug naar onze roots door opnieuw in detail Mozarts eigen fraseringen te bestuderen, daar vinden we steeds nieuwe antwoorden. Of het publiek dat allemaal mee zal krijgen weet ik niet, maar het geheel krijgt zeker een andere sfeer.’
Zulke nieuwe antwoorden geven van Immerseel steevast energie, genoeg om voorzichtig te speculeren. ‘Niet te vertrouwen, maar toch: waar zou Mozart terecht zijn gekomen als hij langer had geleefd? Ons concert in oktober biedt een snapshot van Wolfgang als twintiger, net voor de bisschop hem buitenschopte in Salzburg en zijn ‘rijpe’ periode begon. Of Schubert, stel dat die jongen een beetje langer had geleefd en tijdgenoot was geworden van Brahms, wat zou hij dan geschreven hebben? Met zijn Oktet – zonder piano, dus ik ga in de zaal genieten! – doet Anima onder leiding van Jakob Lehmann eindelijk eens grote kamermuziek, of eigenlijk kleine orkestmuziek. Die grenzen wil ik een beetje vervagen, dat levert boeiende programma’s op.’
Het laatste project van het seizoen staat onder een symfonische vlag, maar alweer niet uitsluitend. ‘Experiment! We laten in maart Mahlers Lieder eines fahrenden Gesellen en Brahms’ Eerste symfonie voorafgaan door drie zeer theatrale liederen van Hugo Wolf, met Thomas Bauer en ikzelf dus op piano. Een zanger kan twee aspecten van zichzelf laten horen, dat is zeer interessant. Met alleen orkest moet hij per definitie meer volume maken dan bij een lied met piano.’
— Albert Edelman
In dit filmpje stellen ze zich graag aan ons voor. In het filmpje eronder kan u Anima Eterna Brugge in 360° beleven. Klik in de video en bepaal zelf wat u hoort en ziet!