Drie vragen aan drie artiesten ... in hun kot

• Belgische klarinettist geboren in 1987
• Compagnon de route van de Vrienden van het Concertgebouw
• Spil van het ensemble CAROUSEL

ZO 11 OKT 2020
CAROUSEL
Debussy, Ravel & Henderickx

Hoe zou je je relatie met het publiek omschrijven?
In een woord: hartelijk. En dat ‘hart’ bedoel ik eigenlijk letterlijk. Een van de belangrijkste aspecten van muziek is voor mij de integriteit die je als uitvoerder nastreeft. Het oprecht benaderen van een compositie, waarbij je als artiest verplicht bent om enkele stapjes lager op de ego-ladder te gaan staan en je ziel bloot te leggen, dat creëert een bijzondere verbondenheid tussen de luisteraar en de musicus. De emoties die tijdens zo'n concert ontstaan, kunnen helend werken.

Hoe heb je tijdens de lockdown contact kunnen houden met je publiek?
Hoewel ik er bewust voor koos om geen zelfgeknutselde video's op sociale media te posten, heb ik heel wat oudere opnames van onder het digitale stof gehaald. Deze smukken nu mijn YouTube-kanaal op. Het directe contact met mijn publiek stond door het gebrek aan podia even ‘on hold’, maar het ‘stilstaan’ was zo’n immense inspiratiebron dat ik ervan overtuigd ben dat ook het publiek dit als een meerwaarde zal ervaren als we in de toekomst weer concerten kunnen beleven.

Wat zou je eigenlijk wel willen bewaren uit de lockdown?
Tijd
Rust
Eenvoud
Inspiratie
Dankbaarheid
Zuivere lucht
Grenzeloze natuur
Hoe muziek kan helen als het eindelijk écht stil wordt

• Britse zanger en ensembleleider
• Richtte I Fagiolini op in 1986
• Droomde als kind van een leven als houthakker

ZO 18 OKT 2020
I Fagiolini
Au naturel. Bruegels seizoenen

Hoe zou je je relatie met het publiek omschrijven?
De intensiteit van de relatie hangt af van het repertoire. Als de muziek geschreven werd met een publiek in gedachten, dan spreken we de luisteraar direct aan. Religieuze muziek heeft een ander soort energie, minder gericht maar zeker zo intens. En als we wereldlijke muziek aanpakken, muziek die duidelijk is geschreven met zangplezier in het achterhoofd - heel typisch voor de 16e eeuw – dan vraagt dat om weer een andere aanpak. 

Hoe heb je tijdens de lockdown contact kunnen houden met je publiek?
Ik heb mezelf alvast geen verlof gegeven. I Fagiolini startten samen met The Sixteen de podcast Choral Chihuahua, waarin Harry Christopher, Eamonn Dougan en ik heel ontspannen spreken over de koorwereld. Elke week verscheen ook een aflevering van de serie SingTheScore met telkens een stuk polyfonie uit de Fagiolini-discografie, een mix van analyse, comedy en participatie. En tot slot filmden I Fagiolini drie korte vocale farces, een beetje als een karikatuur van de ‘hokjes-concerten’ uit de lockdown.

Wat zou je eigenlijk wel willen bewaren uit de lockdown?
Minder reizen en meer tijd met de familie! Ik genoot enorm van het online-werk, maar de vraag blijft: zal het publiek willen betalen voor deze nieuwe manier van presenteren? De lockdown nodigde ook uit om na te denken over de politieke situatie in het Verenigd Koninkrijk. Voor mij was het altijd een open en tolerant land, waar ratio voorop staat. Hopelijk winnen we de strijd om dat zo te houden, en ervaart het publiek dat de Britten eigenlijk niets zijn veranderd: gevoel voor humor en talent voor koormuziek!

• Belgische pianist geboren in 1987
• Host geregeld salons in het Concertgebouw
• Artistiek verantwoordelijk voor Singing Molenbeek

WO 14 OKT 2020
Julien Libeer &  Victor Julien-Laferrière
Britten. Cellorepertoire

Hoe zou je je relatie met het publiek omschrijven?
Aan ‘het publiek’ als abstracte, zwarte massa waar ik vanop het podium slechts vaag de contouren van zie, heb ik weinig. Ik probeer altijd op het podium te stappen met het idee dat ik een fijn gesprek ga voeren met individuele mensen, elk met hun eigen bagage en leefwereld. In Brugge is het trouwens leuk om na het concert op dat elan verder te gaan en in de foyer of in het Concertgebouwcafé even een pint te drinken met zij die erbij waren!

Hoe heb je tijdens de lockdown contact kunnen houden met je publiek?
Ik ben geen sociale-mediafanaat, maar het moet gezegd dat het in deze tijden bijzonder handig was. Ook vroeger schreven mensen me wel eens persoonlijk aan, en in normale tijden kon ik daar moeilijk al te lang op ingaan – werk, gezin, de gebruikelijke dingen. Maar een lege agenda creëert natuurlijk meer ruimte, en het was leuk om met enkele trouwe volgers nader kennis te maken.

Wat zou je eigenlijk wel willen bewaren uit de lockdown?
Een plotse zee van tijd voor vrouw en kinderen is bijna een standaardantwoord op deze vraag, en geldt ook voor mij. Misschien iets persoonlijker: de bevestiging dat de echte waarde van een muzikale loopbaan niet zozeer ligt in pseudo-prestigieuze markers zoals 'aantal concerten per seizoen’ of ‘hoeveel continenten in één week bezocht’, maar in de voldoening van de dagelijkse reflectie rond een partituur, een opname, een componist ...