Niet de meest simpele opdracht: een fotoreeks voor onze familievoorstellingen met het seizoensthema Kosmos als rode draad. Eerlijk, we hadden onze bedenkingen toen we een groepje overenthousiaste peuters, kleuters en kinderen de fotostudio zagen binnenstormen voor de fotoshoot. Tien uur, honderden takes en een pak kostuum- en decorwissels later voelden we dat het goed zat. Heel goed. ‘Durven loslaten, de spontaneïteit voorop. Zo werk je het best met kinderen.’
Tim Coppens: 'Ik heb iets met ruimtevaart. Voor een fotoshoot met de kosmos als thema helpt dat wel. In mijn kindertijd was Dirk Frimout, de eerste Belg in de ruimte, een hot item. Of hij er iets mee te maken had dat ik de Space Shuttle en de lanceerbasis Cape Canaveral met mijn legoblokken maakte, weet ik niet.
De fotoreeks Space Project van Vincent Fournier was wellicht mijn eerste grote inspiratiebron voor deze serie. Ik wou in mijn beelden ook graag dat uitgepuurde, statische en ietwat bevreemdende van Fournier stoppen, met zijn perfecte cadrage en zijn typische kleurgebruik. Zo ben ik toch begonnen voor de samenstelling van mijn moodboard. Maar je oorspronkelijke ideeën moet je ook snel laten varen.
Mijn eerste gesprek met styliste Lisa Lapauw en scenografe An De Jonghe gaven het verhaal een nieuwe wending. Laat spelende kinderen zien, toon iets van vrijheid en fantasie, was het idee. Zo kwamen we bij de speelplek als set. De idee creëren van kinderen die op een vrije namiddag in een schuur een maanlandschap nabouwen. Zo ontstond ons scenario voor alle familievoorstellingen.
Je start zo’n fotoshoot heel voorbereid. Al je technisch materiaal, je props en kostuums liggen mooi klaar. En dan komen de kinderen.
Naarmate de shoot vordert, laat je het scenario meer los. Misschien komt het ook door de kinderen die in hun spontaneïteit nieuwe ideeën aanreiken. Op een set moet je een goeie vibe creëren, zeker als je met kinderen werkt.
Een fotoshoot is het einde van een lang voorbereidingsproces. Dat is het mooie eraan: hier valt alles samen. Een jaar geleden zou ik achteraf
als een stresskip het eindresultaat bekeken hebben met een kritische blik. Had ik dat toch niet beter zus of zo gedaan? Nu had ik er meteen een goed gevoel bij en dat is zo gebleven. Ook dat leer je.’
— Rik De Jonghe