In de spotlight - drie vragen aan drie vertellers

Verhalen vertellen: het is een kunst die haast zo oud is als het woord zelf. Wij voelen drie vertellers die binnenkort het Concertgebouw aandoen aan de tand!

Josse De Pauw

• 1952, Asse
• Theatermaker en auteur
• Acteert in theatervoorstellingen, tv-series en films

       © Jonas Lampens

Jean Lacornerie

• 1963, Straatsburg
• Directeur van het Théâtre de la Croix-Rousse in Lyon
• Regisseur met een voorliefde voor muziektheater

© Bruno Amsellem

Maud Vanhauwaert

• 1984, Veurne
• Auteur en tekstperformer
• Won verschillende prijzen met haar eerste twee dichtbundels
• Werd onlangs aangesteld als stadsdichter van Antwerpen

© Jimmy Kets

1. Waarover gaat uw tekst?

Josse De Pauw:
‘Zolang hij niet zichzelve kent’, was het antwoord van Tiresias de ziener op de vraag van de moeder van Narcissus. Zij vroeg hem – bij de geboorte van Narcissus – of haar zoon lang zou leven. Tijdens de voorstelling brengen we het verhaal van Narcissus, die is kapotgegaan aan de liefde voor zichzelf.

Jean Lacornerie:
Er zijn twee verschillende verhalen. Calamity Jane schrijft een brief aan haar dochter die ze in Engeland heeft laten opvoeden. Daarin vertelt ze over haar dagelijks leven tussen de outlaws in het Wilde Westen. Ze vertrouwt haar dochter haar geheimen toe en geeft haar enkele keukenrecepten. Billy the Kid vertelt over zijn drang naar vrijheid en ontmoet twee vrouwen op wie hij verliefd was. De tekst is niet gebaseerd op een lineair verhaal, maar is een opeenvolging van fragmenten en passages rond twee grote figuren uit het Amerikaanse Westen.

Maud Vanhauwaert:
In de voorstelling vertel ik het verhaal van een mollenwereld die wordt bedreigd door een donker gevaar. Zeven mollen trekken ten strijde. Het wordt een spannend en magisch avontuur waarin ze zich moeten vastklampen aan de vriendschap voor elkaar.

2. Welke personages dragen het verhaal?

Josse De Pauw:
Het hoofdpersonage is Narcissus, die verliefd wordt op zijn eigen spiegelbeeld, dat hij voor het eerst zag in een plas bij een bron. Het was een onmogelijke liefde, want telkens als hij zichzelf wilde aanraken, vertroebelde het beeld. En dan is er ook nog de nimf Echo, die smacht naar Narcissus’ liefde maar niets meer kan doen dan zijn woorden herhalen.

Jean Lacornerie:
Calamity in het eerste deel, het is een monoloog. In het tweede deel gaat Billy de confrontatie aan met Sallie Chisum, het nichtje van de befaamde veebaron, en saloonmeisje Angela Dickinson.

Maud Vanhauwaert:
Het Belgian National Orchestra vroeg mij om een verhaal te schrijven over de Eerste Wereldoorlog, voor kleuters. Een grote uitdaging! Ik wilde een universele parabel maken die ook los van WO I gelezen en beluisterd kan worden. Uiteindelijk kwam ik uit bij de mollen. Misschien voelden de soldaten in de loopgraven zich ook wel als mollen, wroetend door het slijk en blind voor de toekomst.

3. Hoe rijmt u het verhaal met de muziek?

Josse De Pauw:
We componeren een voorstelling met heel veel verschillende elementen. De mensen van SPECTRA voeren samen met sopraan Lieselot De Wilde nieuwe muziek uit van Frederik Neyrinck. Schilder, beeldhouwer en tekenaar Koenraad Tinel tekent live op de scène. Ikzelf vertel het verhaal met de woorden van Ovidius.

Jean Lacornerie:
De muziek is afkomstig van twee componisten. Ben Johnston schrijft miniaturen die de anekdotes van Calamity kenschetsen, met verwijzingen naar Amerikaanse folkmuziek. Gavin Bryars schrijft lyrischer. Zijn muziek is als een soundscape bij de tekst van Michael Ondaatje, van wie we de gedichten en hun overweldigende visies hebben bewaard.

Maud Vanhauwaert:
De onderliggende thematiek is misschien nogal zwaar, maar MOL is helemaal geen donkere voorstelling. Integendeel! De kleuren spatten ervan af en er komen veel emoties aan bod, die worden versterkt door de meeslepende muziek van Dmitri Kabalevski en dirigent Dirk Brossé. En de interactieve momenten laten de kleuters op een laagdrempelige manier kennismaken met muzikale hoogstandjes!