Interview met Nathan Ooms & Anna Franziska Jäger

Een kabbelend beekje van taal en beweging

Amper 28 en al tien jaar samen aan de slag. Kunstenaarsduo Nathan Ooms en Anna Franziska Jäger werken al sinds het begin van hun studies samen. Nu brengt hun constante verlangen om te creëren hen naar Brugge. Op December Dance brengen ze een verhaal van kracht en gevoeligheid in een mix van dans en theater. Geïnspireerd door ene Modesta nodigen ze je uit om in haar verhaal te stappen. 'De voorstelling is geen helder beeld van één persoon.'

Nathan Ooms en Anna Franziska Jäger zijn in de ban van Modesta, een personage uit het boek The Art of Joy van Goliarda Sapienza, dat een veelbewogen leven leidt. 'We werden gegrepen door haar verhaal en wisten al snel dat we er iets mee wilden maken. Haar levensbevestiging en de manier waarop ze het leven volop aangaat, spraken ons meteen aan. Ze heeft zo’n kracht om haar eigen weg te vinden,' vertelt Anna Franziska. 'We hebben haar uit de context van het boek gehaald en een verbeelding gemaakt van wat ze voorstelt, wie ze intrinsiek is. Ook hoe ze speelt met taal intrigeert ons dus hebben we dat verwerkt in ons stuk. Modesta (play of language and lips) is een spel van taal en beweging geworden.'

In tegenstelling tot

'Modesta kwam binnen en bleef plakken. We probeerden een manier te vinden om dat over te brengen naar een publiek, want daar doe je het uiteindelijk voor. Je brengt je verhaal voor anderen. Die inhoud juist krijgen, is het moeilijkste,' zegt Nathan. Modesta (play of language and lips) brengt een verhaal van contrasten en geeft vorm aan gevoelens van tegenstrijdigheid. 'Een coming of age verhaal, eigenlijk', aldus Anna Franziska. 'Niet bombastisch, maar wel vol spanning die we bewust opzoeken. Contrasten zoals onverwachte vreugde in duistere hoeken voeden dat verhaal.' 

De voorstelling brengt als het ware haar persoonlijkheid naar je toe. Je krijgt geen A tot Z stappenplan ‘dit is Modesta’, integendeel. 'Het is een aaneenschakeling van beelden, ideeën en energieën die haar voorstellen,' aldus Nathan. 'Als publiek mag je zelf op zoek gaan naar een betekenis die voor jou logisch aanvoelt, er zijn geen voorwaarden of verplichtingen. Je kan de voorstelling zien als een kabbelend beekje: soms raast het, soms stroomt het bedachtzaam verder tot het weer een scherpe bocht tegenkomt.'

Kip versus ei

Anna Franziska en Nathan merken dat hun eigen levenservaring en de constante evolutie van de maatschappij een invloed hebben op hun werk. De voorbije jaren leverde hun dat al zo’n zes voorstellingen op. 'Er is altijd een noodzaak om te creëren. Dat is meestal een reactie op een vorig werk; alles is onaf. Samen gaan we op zoek naar een inhoud om onze ideeën en verlangens vorm te geven,' vertelt Nathan. Anna Franziska vergelijkt hun samenwerking met het ‘kip versus ei’ verhaal: 'Ik weet niet meer wat er eerst was: onze vriendschap of onze samenwerking. Hoe dan ook versterken ze elkaar.'

Tijdens de creatie van Modesta kwamen er een hoop extra makers aan te pas. "Iedereen dacht mee doorheen het proces, van muziek tot kostumering. Als je in grotere groepen werkt, zijn er meer stemmen om rekening mee te houden, maar dat geeft een energieboost', vertelt Nathan. 'Het is ook de eerste keer dat we onze eigen muziek hebben, speciaal voor deze voorstelling,' voegt Anna Franziska toe. 'Dat geeft een extra dimensie om als publiek mee op zoek te gaan naar Modesta. Je laat je meeslepen door de beeltenissen, het ritme én de muziek.'

'Muziek geeft een extra dimensie om als publiek mee op zoek te gaan naar Modesta. Je laat je meeslepen door de beeltenissen, het ritme én de muziek.'

Danser of acteur?

Kunst was voor beiden een groot deel van hun jeugd. Als dochter van choreografe Anne Teresa de Keersmaeker kreeg Anna Franziska dans met de paplepel ingegeven. 'Ik groeide op in een zeer kunstzinnig gezin. Ik speelde als 12-jarige al mee in mijn eerste film en stond vaak in het theater,' vertelt ze. 'Tijdens het middelbaar is de ambitie om actrice te worden wat afgezwakt, maar ik koos er toch voor om de toelatingsproef te doen. Zoveel jaar later bleek het dus een goede keuze.”'Nathan was al jong geïnteresseerd in theater. 'Ik zat aan de Stedelijke Academie van Oostende voor woordkunst, theater en muziek. Mijn jaren daar hebben mijn verlangen om zelf te creëren doen groeien. Op mijn 18e koos ik dan ook om auditie te doen aan het KASK in Gent. Ik wou verder met kunst.'

Ooit begonnen ze als acteurs aan het KASK, maar ondertussen gaat hun kunst veel breder. Noch Nathan, noch Anna Franziska noemt zichzelf een eenzijdig kunstenaar. 'Voor ons is het meer een afwisseling tussen maker en speler. De ene keer ben ik eerder regisseur en zij danser, de andere keer begeleidt zij mij als acteur,' vertelt Nathan. 'We werken al zo lang samen dat we veel kunnen variëren in die rollen. Dat zorgt voor andere dynamieken.' Anna Franziska beaamt dit volledig: 'Artiesten zijn tegenwoordig zo divers dat er zelden nog gekozen wordt tussen kunstvormen. Wij hebben ook geen specifieke focus. Elk project is een unieke mix; een baby die opgroeit en waar we trots op kunnen zijn. Ons leven is eigenlijk liefde, lijden en voorstellingen maken.'

'Ons leven is eigenlijk liefde, lijden en voorstellingen maken.'

Interview:
Tara Jacobus (Soundcast),
voor BLVRD Magazine, editie 43, dec 24 - jan 25