Intiem postkaartje uit het Zuiden

Schrijver-verteller Tim Taveirne en illustrator Sarah Adriaenssens over de familievoorstelling ‘Hoog in de wolken, diep in de zee’

Tussen de zeventien intieme concerten tijdens het festival Têtes-à-têtes kon een familievoorstelling niet ontbreken. Zangeres Nihan Devecioglu
neemt met mediterrane volksliedjes kinderen en hun families mee op een zuiderse trip. Verteller Tim Taveirne en illustrator Sarah Adriaenssens maken het intieme, zuiderse plaatje compleet.

Sarah en Tim, jullie hadden toch wat bedenktijd nodig om toe te happen voor dit project.
Sarah Adriaenssens: ‘Ik had in het begin niet meteen een klik met mediterraanse muziek. Dat het een concept was, gestoeld op een intensesamenwerking, schrok me aanvankelijk ook wat af. Maar gaandeweg besefte ik dat zoiets net heel leerrijk kon zijn. Je staat niet alleen voor je publiek. Muzikanten, verteller en illustrator kunnen elkaar enorm ondersteunen. Je tilt elkaar en de voorstelling gewoon op.’
Tim Taveirne: ‘Voor mij was het ook niet meteen een evidentie. Ik heb nog nooit met deze mensen samengewerkt. Dat het Concertgebouw net jou en die andere mensen samenbrengt, is wel een geruststelling, een teken van vertrouwen. Tegelijk blijft het heel spannend. Sarah en ik zullen geregeld met elkaar communiceren. Op basis van haar suggesties wil ik ook mijn verhaal aanpassen. Op die manier werk ik graag. Maar de muzikanten zullen ons pas vlak voor de voorstelling vervoegen. In één repetitie moet alles samenkomen. En dat maakt het best spannend.’

Hadden jullie al ervaring met cross-overs? Muziek bijvoorbeeld die samenvalt met illustraties of een verhaal?
Sarah: ‘In Brussel werkte ik tijdens een festival in boekhandel Passa Porta ooit samen met een schrijver. Hij bracht slam poetry waar ik dan vrij instinctief mijn illustraties aan toevoegde. Nogal intens allemaal. Ik denk dat het bij deze performance iets rustiger wordt. Ik zie het als een heerlijk intiem gebeuren waarbij muziek, tekst en illustratie heel sereen in elkaar overvloeien.’
Tim: ‘Cross-overs zijn me niet vreemd. Als theatermaker hou ik ervan om in mijn performances ook muziek en beeld binnen te brengen. Ik ben ervan overtuigd dat in deze familievoorstelling muziek, woord en beeld heel mooi kunnen samenvallen. Geen black box deze keer maar ik zie een intieme setting voor me, met zijn vijven op de schoot van het publiek.’

Op het slappe koord

Is het creëren en spelen voor kinderen voor jullie een uitdaging?
Tim: ‘Vorig jaar werkte ik mee aan de kindervoorstelling Slaapwel Frank. Voor mij een best confronterende ervaring. Kinderen zien het direct
als er iets niet klopt in je spel, als je niet eerlijk bent. Ook merken ze het snel als je in overdrive gaat, wat in schoolvoorstellingen wel eens het gevaar is als speler. Het is voortdurend balanceren op het slappe koord. En je valt er zo gemakkelijk af. Voor mij is 50 minuten spelen voor kinderen veel intenser dan twee uur spelen voor volwassenen.’
Sarah: ‘Ik heb dan weer niet een bepaald doelpubliek voor ogen. Mijn tekeningen zijn niet voor volwassenen óf voor kinderen bedoeld. Ze zijn voor een heel breed publiek. Kinderen zien zaken in mijn tekeningen die volwassenen niet zien en omgekeerd. Ik werk momenteel aan een prentenboek. En er wordt me wel eens gevraagd of het voor kinderen bestemd is. Die vraag stel ik me niet.’

We zijn nog een eind van de voorstelling. Enig idee welke richting het uitgaat?
Sarah: ‘Tijdens mijn opleiding heb ik me lange tijd vastgeklampt aan mijn Braziliaanse roots. Dat laat ik nu stilaan los. Ik zoek meer openingen met wat rondom me gebeurt, wat ook logisch is na zoveel jaren in België te hebben gewoond. Toch merk ik dat mythen een rode draad blijven in mijn werk. Het is vooral leuk om vast te stellen hoe een Belgisch oerverhaal overeenkomsten vertoont met een Braziliaanse versie.’
Tim: ‘Dat universele lijkt voor ons allebei een mooi uitgangspunt. Dat kunnen verhalen zijn. Maar misschien ga ik in het schrijven ook met de natuurelementen als water, vuur, aarde en lucht aan de slag. We hadden het met elkaar ook al over het belang van kleuren, over het vergankelijke. De muziekkeuze van de volksliederen die Nihan en haar twee muzikanten brengen, zal ons in elk geval ook sturen. Dat het zuiders wordt, iets intiems, heel close met het publiek, dat is zeker!’

Op het programma

ZO 16 FEB 2020
Hoog in de wolken, diep in de zee
Meedeinen op Nihans deuntjes