Cindy Van Acker groeide op in Oostende en begon al op zesjarige leeftijd te dansen. Ze studeerde klassieke dans bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. Na haar opleiding danste ze er nog twee jaar om vervolgens bij het Grand Théâtre de Genève aan de slag te gaan. Al gauw besloot ze dat het vaste vocabularium en de hiërarchische rolverdeling van klassieke dans haar niet voldoende vrijheid bood om het lichaam en zijn mogelijkheden ten volle te exploreren.

Ver van de instituten, in het underground danslandschap van Genève zocht ze in de jaren ‘90 haar eigen weg in de hedendaagse dans. Gedreven door haar zoektocht naar een nieuwe danstaal, ontwikkelde ze voor het eerst eigen werk. In 2002, na haar solo Corps 00:00, richtte ze haar eigen gezelschap op, compagnie Greffe. In 2005 nodigde Romeo Castellucci haar uit op de Biënnale van Venetië. Sindsdien werkten ze meermaals samen. Cindy Van Acker creëerde intussen een twintigtal dansvoorstellingen, zowel voor haar eigen compagnie als voor grote instituten zoals Ballet de Lorraine, het Grand Théâtre in Genève en P.A.R.T.S. Momenteel is ze ook programmator voor ADC (Association pour la danse contemporaine Genève).

Romeo Castellucci debuteerde op zijn twintigste als theaterregisseur. Het jaar daarop, in 1981, sticht hij samen met Claudia Castellucci en Chiara Guidi, de Socìetas Raffaello Sanzio. Dit theatergezelschap maakte deel uit van een Italiaanse beweging uit de jaren ‘70-‘80 die inspiratie haalde bij rockmuziek, film en de advertentiewereld om theater te maken met een sterke visuele impact. Hij verwierf faam als schepper van een nieuw theater, gebaseerd op een totaliteit van de kunsten en gericht op integrale perceptie.

De Japanse band Goat valt moeilijk in één hokje te plaatsen. Met veelal traditionele instrumenten, maken ze minimalistische en repetitieve muziek die het midden houdt tussen rock, jazz en minimalistische elektronische muziek. In hun ultrastrakke ritmische composities staat percussie centraal, aangevuld met gedempte melodische instrumenten zoals basgitaar en saxofoon.

‘Without references est un puzzle énigmatique pour 11 danseurs (…)
Hitchcock sous codéine (…) jamais l’élastique de la tension ne se relâche (…)’

— Libération