In de Duitse gebieden, Oostenrijk, Rusland en Engeland had Berlioz’ muziek beduidend meer succes dan in Frankrijk. Op zijn tournees, die hij tot in de jaren 1860 maakte, ontmoette hij nieuwe supporters en vrienden, zoals Robert Schumann, net als Berlioz een icoon van de vroege romantische muziek. Berlioz maakte niet alleen indruk met zijn originele muziek, maar ook als een grondige dirigent die als geen ander met moderne orkesten om kon gaan en tijdens zijn repetities met een ongeziene precisie in moderne partituren dook. In brieven rapporteerde Berlioz het ene grandissime succes in het buitenland na het andere. Elke keer was thuiskomen in Parijs een opdoffer. Het muzikale establishment bleef hem verwerpen. Hij raasde: 

‘In Parijs is muziek god – zolang ze de magerste offers vraagt om haar altaar te voeden’