Toen de Symphonie fantastique op 5 december 1830 in de Salle du Conservatoire van Parijs met dirigent François-Antoine Habeneck in première ging, was het publiek op z’n zachts gezegd geïntrigeerd. Hector Berlioz ging al over de tongen als een aanstormende originele componist en met dit orkestwerk versterkte hij die reputatie verder. Het stuk broeide al zeker sinds de zomer van 1829 in zijn hoofd, gutste er in de eerste maanden van 1830 uit, alvorens het na een paar chaotische repetities en een afgelast concert in de winter in première ging. Berlioz zou het werk later nog grondig herzien, maar toch was hij tevreden met die eerste opvoering. Tussen het wild klappend publiek zaten recensenten, Franse componisten van allerlei pluimage en de 19-jarige Franz Liszt, die een van Berlioz’ belangrijkste voorstanders zou worden.