Dansfestival Bits of Dance opent met een boeiende double bill. Cassiel Gaube en 40 studenten van dansschool P.A.R.T.S. een inkijk in hun gezamenlijk artistiek proces met een publieke presentatie van een nieuw onderzoeksproject waarvoor Gaube het snijvlak tussen choreografie en algoritmische kunst verkent. Gastón Core werd dan weer getriggerd door een artikel over de dood van de laatste mannelijke noordelijke witte neushoorn voor zijn choreografie gebaseerd op urban dance. Moeten we dansen dansen dansen tot op het einde, omdat er ons dan toch misschien niets meer wacht?

Choreografe Claire Croizé deelt het podium met Aisha Orazbayeva, Ictus-violiste en componiste – onder meer afkomstig uit Kazachstan. Ze is niet enkel violiste van dienst in het stuk, maar Croizé danst ook op een van haar composities. Daarnaast is werk te horen van de Welshe Angharad Davies, eveneens violiste en componiste, en steevast op zoek naar sonische grenzen van haar instrument in haar werk.

Na eerdere doortochten – met staande ovaties! – is Compagnie Massala terug op ons grote podium. Waar Näss een creatie was voor zeven mannen, staat Feu nu bol van de vrouwelijke energie. Elf danseressen gooien zich als individu én als lid van een ‘elftal’ in een choreografie van Fouad Boussouf. Ze wervelen tussen uitputting en extase, tussen oost en west.

Anne Teresa De Keersmaeker en Radouan Mriziga laten zich inspireren door Vivaldi’s Vier jaargetijden – hier live gebracht door Amandine Beyer en Gli Incogniti. Dans en reflectie gaan voor een pas de deux, want kunnen we met de huidige klimaatcrisis nog wel spreken over vier seizoenen?