Cent Pas Presque is een performance in slow motion op de Markt. Een groep dansers-participanten legt op exact 1 uur tijd een afstand van 100 passen af. Muzikanten maken en spelen speciaal voor deze gelegenheid een partituur in crescendo. Ook de performance volgt die beweging: het gaat van traag naar een uitbundig slot, waarbij omstaanders ook uitgenodigd worden om deel te nemen. 

Dans in Brugge-Maker Michiel Vandevelde ontwikkelt een nieuw gedanst overgangsritueel. Hoe dans je voor de transitie van de ene levensfase naar de andere? Hoe kan een dansritueel bijdragen tot het vieren van veranderingen? Of zoals Vandevelde het stelt: ‘Transitional dance is een viering van het potentieel van het leven, en vooral van het potentieel tot verandering tijdens het leven.’

Er bestaan veel werelden, en er komen er steeds meer bij. In The Rise creëren componiste Eva Reiter en choreograaf Michiel Vandevelde een nieuwe wereld, op basis van een reeks gedichten van Nobelprijswinnaar Louise Glück. De ceremoniemeester is een dove acteur en vertaaltovenaar. Zijn gebaren worden automatisch omgezet in geluid en beweging, en omgekeerd. 

Ballet de Lorraine schittert in een double bill met werk van twee hedendaagse choreografen. Zowel Ayelen Parolin als Marco da Silva Ferreira zoeken voor dit project de link op met raveparty’s en nachtclubdansen. Parolin kiest in Malón voor een overdaad aan beweging en energie die uitmondt in een wilde dansrave! Da Silva Ferreira grijpt terug naar de folia, een Portugese herdersdans uit de 16e eeuw. 

Anne Teresa De Keersmaeker creëert en danst een duet met aanstormend talent Solal Mariotte. Vanuit een gedeelde interesse in chanson exploreren ze in deze creatie de melodieën, stemmingen, narrativiteit en gebaren die dit muziekgenre kenmerken. In 2002 creëerde De Keersmaeker haar tweede danssolo, Once, op muziek van de Amerikaanse folkzangeres Joan Baéz. In Creation 2025 krijgt dit traject een vervolg, en verkent ze samen met Mariotte het potentieel en de uitdagingen van het choreograferen op songs.