In Parijs ging er een nieuwe wereld open voor Berlioz. In zijn thuisdorp golden optredens van de lokale militaire fanfare als hoogtepunt van het muzikale leven. Maar in Parijs kon hij zo vaak als hij wilde de partiturenbibliotheek van het Conservatoire of een van de operazalen van de stad induiken. Daar ontdekte hij, met zijn knieën knikkend van enthousiasme, de opera’s van Gluck. Tegen het einde van 1822 mocht hij naar de compositieklas van de operacomponist Jean-François Lesueur en later kreeg hij aan het Conservatoire ook les van contrapunt-tovenaar Antoine Reicha. Berlioz componeerde alsmaar zelfzekerder. Aangemoedigd door het succes van de opvoering van zijn Messe Solennelle in de kerk van Saint-Roch in 1825, besloot de 21-jarige Berlioz om de ‘afschuwelijke operaties’ van zijn dokterscarrière voorgoed voor de muziek te verlaten.