Wat denk je te zien?
Het schilderij lijkt wel samen met het gebouw verrezen, maar niets is minder waar. Luc Tuymans bracht het aan in 2012 – het Concertgebouw werd toen net tien – en tekende meteen voor een unicum in zijn oeuvre. Het was namelijk de eerste keer dat de kunstenaar op een publieke plaats een blijvend monumentaal schilderwerk had gemaakt. We zien een engel met een harp, in de meest ‘kerkelijke’ ruimte van het gebouw: deze fresco moet wel vliegen op religieuze vleugels … Anderzijds: wie het werk van Tuymans een beetje kent – het wordt sterk beïnvloed door fotografie en televisie en schuwt politiek beladen onderwerpen of persoonlijke referenties niet – vermoedt wellicht al dat dit niet zomaar een boodschapper van de goden is.

Wat zie je écht?
Die kritische blik is terecht. De oorsprong van het kunstwerk ligt namelijk niet in het religieuze maar in de directe omgeving van de kunstenaar: het is een weergave van een engeltje dat zijn moeder elk jaar onder de kerstboom plaatste. Deze engel is bovendien een herwerking en letterlijke uitvergroting van een schilderij dat hij in 1992 maakte. Het opnieuw opnemen van ouder werk – zelfs twintig jaar later – is een rode draad bij Tuymans.

Wat hoor je?
Luc Tuymans’ fresco inspireert artiesten tot bijzondere creaties binnen de Angel Series. Deze intieme werken voor kleine bezettingen gaan in dialoog met de Angel en zijn meteen een mooi voorbeeld van de rol die het Concertgebouw speelt als een plek voor creatie. Oud-seizoenscomponisten als Annelies Van Parys, Daan Janssens en Wim Henderickx lieten er angelieke en andere klanken los maar ook vanuit Japan, Litouwen en Oostenrijk werd Tuymans’ fresco van een muzikaal antwoord gediend. Bushra El-Turk rondt deze reeks in april af met een symbolische zevende creatie. Een unieke kans om onder het goedkeurende oog van de Angel – hoewel: de engel is gezichtsloos – de geboorte van een muziekstuk mee te maken dat het DNA draagt van de ruimte waarin het gebracht wordt.