Berlioz’ professionele leven nam rond 1835 een razend ritme aan. In Parijs organiseerde hij op eigen kosten enkele concerten per jaar, waar hij zijn eigen werken presenteerde naast oudere muziek die hij bewonderde. Liszt, Chopin en andere leden van de kosmopolitische muziekkringen in Parijs deden vaak mee. Maar een dirigent die weg wist met zijn moderne orkestmuziek, vond Berlioz maar niet. Dus nam hij dan maar zelf het dirigeren op. Tussen het dirigeren en organiseren door, vond hij nog tijd om aan een resem geweldige composities te werken. Met zijn opera Benvenuto Cellini kreeg Berlioz in 1838 zijn eerste en enige werk op de planken van de behoudsgezinde Opéra de Paris. Voor de overheid schreef hij massieve werken voor koor en orkest, maar daarnaast borduurde hij ook aan intieme liederen voor de bourgeois amateurmusici in de Parijse salons.