Onder de noemer ‘Voor het leven’ gaan we dit seizoen op zoek naar de wisselwerking tussen natuur en cultuur. Kunstenares Sarah Van Marcke stelt al jaren scherp op de verhouding tussen mens en natuur en krijgt voor de gelegenheid een stukje van het Concertgebouw ter beschikking voor haar beeldend werk.
In je eerdere werk lijk je vooral te focussen op de mens en zijn relatie tot architectuur en zijn stedelijke omgeving. In je recenter werk verschuift de focus naar de natuur. In welke zin gelijken en verschillen die twee perspectieven?
Hoe we proberen om te gaan met de van nature bestaande wanorde, het oncontroleerbare verloop van het leven en de grootsheid en chaos van het universum interesseert me mateloos. Een archief van een gestorven priester-schrijver dat na zijn dood per toeval bij mij terecht gekomen is, vormt voor mij al jaren een onuitputtelijke bron van inspiratie. Het bestaat uit talloze oplijstingen, notities, schema’s, tekeningen, foto’s, naslagwerken, objecten ... Na analyse blijkt dat die allemaal in functie stonden van de compulsieve controledrift van de priester. Een man die trachtte vat te krijgen en te behouden op zowel het heden, verleden als de toekomst. Een zeer belangrijk aspect hiervan is zijn liefde en fascinatie voor de natuur. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de natuur zo prominent aanwezig is in mijn nieuwere werk.
