De marsmuziek waarmee het vierde deel losbarst, was oorspronkelijk bedoeld voor de opera Les Francs-Juges (1826), die Berlioz maar niet op de planken kreeg. De sombere marsscène uit deze opera was te goed om zomaar te laten verkommeren en dus gebruikte Berlioz die muziek om er in de Symphonie fantastique een lugubere hallucinatie mee te verklanken. Overtuigd dat zijn geliefde hem heeft afgewezen, neemt de held een overdosis opium – een drug die Berlioz ook zelf nam. In de opiumdroom die volgt, is de held getuige van zijn eigen doodstraf voor de moord op zijn geliefde. Marsmuziek vol dissonante harmonieën begeleidt hem naar het schavot. De idée fixe klinkt op het einde bij de klarinet en wordt bruusk door een akkoord van het hele orkest onderbroken: het mes van de guillotine is gevallen.