‘Je neemt een trip en belandt krijsend op je eigen begrafenis.’ Zo vatte de bekende dirigent Leonard Bernstein de Symphonie fantasique samen. Met dit ultraromantische orkestwerk schreef Hector Berlioz instrumentale muziek die theatraler is dan de meeste opera’s van zijn tijd: een klankenwereld vol uitzinnig drama, pijnlijk intieme emoties en lugubere beelden. Maar net als de opiumdromen die Berlioz in zijn symfonie verklankt, geeft zijn muziek vooral vrij spel aan je verbeelding.