Vague des passions
Het is moeilijk te achterhalen waar de invloed van Berlioz’ eigen emotionele leven in de Symphonie fantastique ophoudt en zijn fascinatie voor romantische literatuur het overneemt. Hij beschrijft hoe de jonge held aan het begin van het eerste deel van zijn stuk bevangen is door een mentale ziekte, die hij ‘vague des passions’ noemt. Met diezelfde frase beschreef Chateaubriand, een van Berlioz’ lievelingsschrijvers, de woelige gemoedstoestand van René, het hoofdpersonage van de gelijknamige roman uit 1802. René wordt geplaagd door een onbestemd verlangen. Niets in de dorre realiteit kan het stillen. Ronddwalend in de natuur hunkert hij naar een ideale vrouw, die het object van zijn verlangen zou kunnen worden. Precies zo lijkt ook de jonge held uit Berlioz’ symfonie een gefantaseerde vrouw te begeren, geen persoon van vlees en bloed.