Toen Berlioz vanaf 1842 uitnodigingen kreeg om zijn muziek in het buitenland te dirigeren, accepteerde hij gretig. Er was weinig dat hem thuis hield in Parijs. Zijn persoonlijk leven was ongelukkig. In 1833 was hij getrouwd met Harriet Smithson, de Ierse actrice die hij jarenlang van veraf adoreerde nadat hij haar in 1827 als Julia in een Shakespeare-opvoering zag. Berlioz idealiseerdehaar tot zijn eigen Julia, maar tijdens het huwelijk haalde de realiteit zijn fantasie in. Voor even woonden ze gelukkig bovenop de Montmartre met hun zoon Louis. Maar de taalbarrière, geldzorgen en Smithsons depressie om haar verloren carrière dreven het koppel in 1842 uiteen. Berlioz begon een relatie met de zangeres Marie Recio, die hem op zijn tournees vergezelde. Hij idealiseerde zijn nieuwe minnares allerminst, maar leefde wel het langst met haar samen.