Meer weten over ons?
Het Concertgebouw is een huis van mensen: artiesten, publiek, vrijwilligers, partners en bijna 70 medewerkers.
Interview met onze nieuwe voorzitter Nathanaelle Kiekens
©Lucas Denuwelaere
Het liefst staat ze op een heldere dag op het dakterras bij Forum 7, waar je zowel de historische binnenstad van Brugge kan overschouwen als de windmolens bij de haven van Zeebrugge. Ze pendelt regelmatig naar Brussel, maar haar hart klopt intens voor Brugge. Een gesprek met de kersverse voorzitter van het bestuur van Concertgebouw Brugge.
Je voorzitterschap komt niet uit de lucht gevallen. Je draait al een tijdje mee in het bestuur van Concertgebouw Brugge.
Ik werd in 2018 lid van de raad van bestuur en enkele jaren later werd ik ondervoorzitter. Het reilen en zeilen van Concertgebouw Brugge ligt me dus al geruime tijd nauw aan het hart. Maar ook daarvoor waren wij al regelmatige bezoekers. Ik vind het erg belangrijk om mij naast mijn professionele activiteiten, evenzeer te kunnen inzetten in een andere maatschappelijke rol. Met mijn voorzittersmandaat wil ik de wereld iets mooier achterlaten dan hoe ik haar heb aangetroffen. Dat ik dit ook kan doen in en voor Concertgebouw Brugge vind ik heel prettig.
Je professionele activiteiten spelen zich wel af in een heel andere context dan de Brugse cultuurscene.
Ik ben partner publiek recht bij een internationaal advocatenkantoor in Brussel. Ik heb het overigens altijd belangrijk gevonden om professionele ambities te kunnen combineren met een gezinsleven en daar oprecht gelukkig in te kunnen zijn. Dat betekent ook dat je soms moet aanvaarden dat niet alles in jouw handen ligt. Steunen op een goed werkend team is belangrijk, en dat vind ik ook terug in de manier waarop er gewerkt wordt in het Concertgebouw. Ik werk ondertussen al 20 jaar in de hoofdstad, maar ik ben altijd erg gehecht gebleven aan Brugge. Op dat vlak ben ik toch wat een chauvinist: trots op Brugge, op onze geschiedenis, op de Vlaamse Primitieven. Bij die laatste vind ik het boeiend dat kunst toen ook echt een ambacht was. Bij Concertgebouw Brugge proberen we ook die aandacht voor het
‘maken’ te behouden. En vermits ik het zelf niet kan (ik ben een grote liefhebber van muziek, kunst en dans, maar heb niet de gave om het zelf te doen), is het voorzitterschap een manier om te mogen bijdragen aan dat verhaal.
‘Met mijn voorzittersmandaat wil ik de wereld iets mooier achterlaten dan hoe ik haar heb aangetroffen.’
Hoe zie je jouw rol als voorzitter van dit huis?
Als voorzitter zet je mee de lijnen uit van een organisatie. We hebben een mature organisatie met een sterke lokale verankering in de stad maar ook in Vlaanderen, als een van de zeven Vlaamse kunstinstellingen. Kwaliteit en vernieuwing staan centraal, en ik wil vanuit die waarden het huis verder laten groeien. West-Vlamingen zijn van nature vaak bescheiden, maar we mogen echt uitdragen dat we hier iets unieks hebben. Ik ben ook erg blij om nu voorzitter te zijn, nu dit seizoen in het teken staat van coming of age. Het Concertgebouw geeft vleugels maar slaat ook haar vleugels uit. Het is bijna symbolisch dat ik net nu de fakkel overneem van Hugo Vandamme, die zonder twijfel een van de meest trouwe volgers was en blijft.
En er is nog een belangrijke wissel in huis: Jeroen Vanacker geeft het artistieke roer door aan Alexander Jocqué.
Het vertrek van Jeroen naar Bozar is een momentum voor Concertgebouw. Hij heeft zoveel betekend en heeft zoveel werk verzet voor het Concertgebouw, maar dat is natuurlijk niet weg, integendeel. We gaan met veel vertrouwen verder op pad. Met de keuze voor Alexander geven we iemand uit de eigen rangen die de voorbije jaren enorm gegroeid is, die ook getalenteerd is, die eigen creatieve dynamieken ziet, de kans om zijn eigen weg te zoeken en dat vind ik heel mooi.
Wanneer is je missie als voorzitter geslaagd?
De verbreding en verjonging van het publiek zijn erg belangrijk, vandaar onze sterke focus op participatie. Daarnaast willen we zorgen dat artiesten graag naar Brugge komen en er ook graag terugkeren. Dat zit ondertussen ook gewoon in de bedrijfscultuur. Iedereen die hier werkt, is erg geëngageerd en dat straalt af op de mensen die er komen. Voor mij is cultuur iets zeer verbindends. Het gaat over de openheid van geest om te luisteren naar dingen die je minder kent, maar die een ontdekking kunnen zijn. Daarbij moet je het recht hebben om iets minder mooi te vinden. We zouden een model kunnen zijn voor meer verbindende dialoog in de maatschappij.
Herinner je je nog de eerste keer dat je het gebouw binnenwandelde?
Bij de opening was ik net 20 jaar, en vooral bezig met de wereld te ontdekken. Ik was wel trots dat er zoiets als het Concertgebouw kwam in mijn stad, maar mijn blik was toen toch ook gericht op de grote inspirerende steden in de wereld. Het was fijn te ervaren dat wat we hier hadden even ‘cool’ kon zijn als al het andere dat ik wilde ontdekken. Ik weet niet meer precies welke de eerste voorstelling was, maar mijn echtgenoot en ik waren eigenlijk al vroeg trouwe bezoekers, zowel van de klassieke concerten als van andere voorstellingen.
Waar kijk je naar uit in het nieuwe seizoen?
Er is zoveel moois op komst, en ik laat me ook graag verrassen. Ik hou van symfonisch orkesten, en ben dus best trots op het concept Close Connections. Daar zit een hele filosofie achter, waarbij we grote orkesten (London Philharmonic Orchestra, Rotterdams Philharmonisch Orkest en Gürzenich-Orchester Köln) naar Brugge kunnen halen, en dit op
een ecologisch duurzame manier. Het terugkerende en langetermijnkarakter van dit soort samenwerkingen vind ik
zo waardevol. En bovendien komen de orkesten van de diverse wereldsteden waar ik als twintiger vol bewondering naar keek nu gewoon naar Brugge!
Klaas Coulembier