Soundcast sprak met pianist Alexander Declercq

Als Soundcaster kreeg ik de eer om Alexander Declercq te mogen interviewen. Met nog maar 24 jaar op de teller is Alexander ongetwijfeld bij de jongsten die in onze Kamermuziekzaal een soloconcert mochten spelen. Een thuismatch dan nog, want als Bruggeling komt Alexander al sinds de opening van het Concertgebouw naar voorstellingen kijken.

'Voor het Concertgebouw me belde, was het enkel een stoute droom om hier op het podium te mogen staan. Nu kan ik dit toch wel van mijn checklist afvinken.'

Na een hele ochtend repeteren ontmoeten we elkaar in het Artiestenfoyer. Ik verwachtte een gedreven jongeman met een uitgestippeld toekomstplan, iemand die exact weet waar hij heen wil. Tijdens een warm en boeiend gesprek leer ik echter dat dit niet helemaal klopt. Ik ontmoet een ietwat verlegen jonge gast die openbloeit wanneer hij over muziek mag praten. Geen grootse dromen (of toch niet luidop), maar met beide voeten stevig op de grond. Vergis u niet: hij is enorm gedreven. Alexander besliste pas op zijn 16e dat hij van zijn hobby zijn beroep wou maken en ook al zat melomanie in de familie, beroepsmuzikant worden was en is nog steeds een moeizaam parcours. Alle kansen die hij krijgt, grijpt hij met beide handen en voeten, maar die liggen niet voor het rapen. Het is een kwestie van netwerken, jezelf bewijzen en een goede portie geluk.

'Je moet er hard voor werken, maar hoe meer je je best doet, hoe meer plezier je ervan terugkrijgt.' En zijn best doet ie. Naast zijn studies piano en klarinet aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel volgt Alexander een extra master piano aan de Hochschüle für Musik und Tanz in Keulen. Tijdens zijn buitenlandse studie besefte hij hoe ondergewaardeerd professionele muzikanten in België zijn; en dat begint al bij de opleiding. De Brusselse culturele mix is dan wel inspirerend, in Duitsland ligt de lat opvallend hoger.
'In Brussel krijg je na lang wachten een piano met kapotte toetsen. In Keulen zijn 3 pianostemmers full-time aan het werk. Je voelt er overal respect voor klassieke muziek en kunst. Misschien schuilt er wel een bepaalde fierheid in.' Ook Alexander straalt die trots uit. De enige zekerheid in zijn toekomstplan is muziek spelen en delen. Alles wat hij doet staat (on)rechtstreeks in functie van zijn muzikale leven. Als jonge pianist is Alexander dan ook enorm dankbaar dat hij ons kamermuziekfestival Têtes-à-têtes mocht afsluiten. 'Voor het Concertgebouw me belde, was het enkel een stoute droom om hier op het podium te mogen staan. Nu kan ik dit toch wel van mijn checklist afvinken.'

— Tara Jacobus voor Soundcast, 26 februari 2023