Geacht publiek,
Van je passie je beroep maken, is dat niet de droom van ieder mens? Het grootse gevoel dat je een lotsbestemming hebt. Een welbepaalde rol in dit leven, zó verslavend dat je het niet los kan laten.
Stephen Hawking overwon zijn fysieke beperkingen om te doen wat hij moest doen, tot zijn laatste snik. Of denk aan een rasmuzikant als Jos van Immerseel, voor wie de ‘pensioenleeftijd’ een onbestemd begrip is. Want wie wil er nu zijn passie opgeven?
In het Concertgebouw ontvangen we met de regelmaat van de klok inspirerende figuren die hun hele leven wijden aan hun vak. Ook op dit vlak lijken wetenschappers op kunstenaars.
Ze zijn beiden vanuit hun disciplines bezig met het zoeken naar waarheid en betekenis, en zetten hun verbeelding in om dichter bij de werkelijkheid te komen. Maar ze komen ook moeilijk los van hun praktijk en laten leven en werk versmelten tot een missie.
Fotograaf Peter Voigt speurt al zijn halve leven naar vintage NASA-foto’s en bouwde in die tijd een – nu al – verbazingwekkende collectie op. Zijn zoveelste aankoop en bijhorende reis naar Amerika om de nieuw gekochte prints of negatieven op te halen is een investering waarbij hij zich geen vragen stelt. Thomas Hertog leeft zijn leven aan de snelheid van het licht en combineert een indrukwekkende onderzoekscarrière met lesopdrachten en populariserende activiteiten. De honger om het mysterie te ontrafelen wordt nimmer gestild. En ook Iván Fischer zal in mei weer doen waar hij zo goed in is: mensen overtuigen van wondermooie muziek uit lang vervlogen tijden. Hij zet daarvoor zijn volle gewicht in, bakken creativiteit, om elk concert tot een unieke gebeurtenis te maken.
Voor zoveel passie neem ik mijn hoed af. We doen hen alvast geen groter plezier dan volop van de vruchten van hun werk te genieten.
Jeroen Vanacker
Artistiek directeur
