De huisartiest — Vox Luminis
Vanaf 2017-2018 gaan Vox Luminis en het Concertgebouw vijf seizoenen lang samen op weg. Lionel Meunier, artistiek leider, glundert: ‘Dit is een enorme stap vooruit voor ons.’
Wat betekent deze residentie voor jullie?
Toen het nieuws van onze residentie bekend raakte, zeiden veel mensen me: ‘eindelijk’. En ze hadden gelijk. Sinds we vijf jaar geleden een Gramophone Award ontvingen voor onze opname van Schütz’ Musikalische Exequien ging het pijlsnel voor ons. We brachten de afgelopen jaren concerten over de hele wereld, maar misten een uitvalsbasis. We werden al eerder uitgenodigd voor artistieke residenties, op festivals, of zelfs in concerthuizen, maar dat nam nooit de vorm aan van een echt, gezamenlijk traject. Dat vinden we hier in Brugge wel en dat maakt ons enorm gelukkig. We zitten regelmatig samen met Jeroen Vanacker (artistiek directeur, red.) en Albert Edelman (programmator oude muziek, red.) om over artistieke dromen te praten en omdat we hier vijf jaar blijven, kunnen we ook plannen uitdenken op lange termijn. Dat is fantastisch. Zo zullen we de komende jaren – als ik hier al even een tipje van de sluier mag lichten – een cyclus opbouwen met motetten uit het Florilegium Portense. Dat is een collectie van meer dan 300 onuitgegeven motetten, waarvan er in Bachs tijd telkens één werd uitgevoerd voorafgaand aan de wekelijkse cantate. Bovendien helpt het Concertgebouw ons om partners te vinden om grotere projecten mee mogelijk te maken. Zo dromen we bijvoorbeeld van een eerste scenische productie. Als die er komt, dan zal dat dankzij de hulp van het Concertgebouw zijn.
Jullie nemen ook deel aan het project Dating the artist, een ontmoetingstraject tussen Vox Luminis en het publiek. Wat verwacht je ervan?
Toen men me het project voorstelde was ik meteen geïntrigeerd, omdat ik geloof dat we in de toekomst sowieso op zoek zullen moeten gaan naar manieren om de grens tussen musici en luisteraars open te trekken. Een open repetitie op zich is voor ons niets nieuws. Maar wat me boeit in dit project is dat we voor- en nadien ook met luisteraars in gesprek zullen gaan op een heel persoonlijke manier. Ik weet niet wat ik ervan moet verwachten en dat maakt me benieuwd: wat zullen de mensen vragen? En leren we ook iets bij over onszelf?
De meeste luisteraars kennen jullie als een vocaal ensemble, maar de laatste jaren staan jullie steeds vaker op het podium met een uitgebreide ploeg instrumentisten. Ook hier in het Concertgebouw. Hoe heb je die ploeg uitgebouwd?
Helemaal in het begin kozen we vooral voor louter vocaal repertoire, of repertoire met een kleine basso continuo. Maar geleidelijk aan groeide niet alleen bij mij, maar ook bij enkele enthousiaste programmatoren, de zin om ook grotere werken te kunnen aanpakken. Het Magnificat, dat we in december brengen, is daar een voorbeeld van. We hebben dan lang gezocht naar muzikanten die passen bij het artistieke project van Vox Luminis. Het moesten muzikanten zijn die, net als wij, graag zonder dirigent musiceren en, nog belangrijker, die perfect aanvoelen hoe ze hun instrumenten kunnen laten versmelten met onze stemmen. Dat heeft allemaal tijd gekost, maar nu hebben we een groep waar ik bijzonder trots op ben.
Eindelijk een thuis.
— Lionel Meunier
In het voorjaar brengen jullie een passieprogramma in samenwerking met het gambaconsort L’Achéron. Was het liefde op het eerste gezicht tussen jullie?
Ik ben al heel mijn leven verliefd op de klank van de gamba. Dat komt waarschijnlijk door de fi lm Tous les Matins du Monde, die ik zag toen ik nog op school zat. Ik ken ook geen enkel instrument dat zich zo mooi vermengt met het geluid van de menselijke stem. Jérôme Lejeune van ons platenlabel Ricercar bracht ons in contact met L’Achéron en het klikte vanaf de eerste minuut. Die eerste intuïtie is voor mij heel belangrijk. Dan voel ik of iets werkt of niet. En ja: met L’Achéron was het een echte coup de foudre.
— Annemarie Peeters
Bekijk het filmpje over Vox Luminis of kom alles te weten over onze huisartiesten op concertgebouw.be/huisartiesten
