Drie vragen aan huisartiest Anima Eterna Brugge

Ann Truyens
ANIMA ETERNA BRUGGE

Orkest met een passie voor historische instrumenten
Huisartiest sedert 2002

Hoe hebben jullie het afgelopen anderhalf jaar beleefd?

Spannend, soms frustrerend maar vooral zéér boeiend! De pandemie raakte ons orkest van internationale freelancers al hard, maar wanneer oprichter Jos van Immerseel na 33 jaar ook nog de deur opent voor jongere dirigenten, dan wil je dat delen met je publiek. Niet dus … of toch anders dan gehoopt. Ons allereerste project met Giovanni Antonini ging gelukkig door. De muzikanten en Antonini tastten elkaars grenzen af, repeteerden maniakaal en straalden uiteindelijk vanuit de Concertzaal op Podium 19.

Hoe was het om het (Brugse) publiek weer te ontmoeten?

In juni mochten we eindelijk weer, in onze thuisstad én voor een echt publiek, heerlijk. Tijdens de repetities hebben we gespeeld met de opstelling, want experiment zit in ons bloed. Uiteindelijk klonk Haydn niet met de musici zittend en per instrumentengroep, maar rechtstaand in vier rijen door elkaar. De aandacht was scherp en de klank was bijzonder rijk, net als het applaus, in ieder geval volumineuzer dan wat je zou verwachten van 200 man. Een blij weerzien dus!

Wat betekent het Concertgebouw voor jullie?

Voor ons is het dé plek waar we in ideale omstandigheden het beste van onszelf kunnen geven. De fantastische akoestiek van de Concertzaal en Kamermuziekzaal zijn cruciaal. Maar niet minder belangrijk is de totale steun die wij voelen van het Concertgebouwteam, gaande van productie, techniek en onthaal tot de mensen van het Concertgebouwcafé. Voor mijn werk vormen de kritische maar constructieve gesprekken met het management van het Concertgebouw een belangrijk klankbord. Kortom, een echte thuis!