Lieselot De Wilde (°1984)

     • vocaliste en perfomer in vele genres
     • steeds vaker maker van transdisciplinaire en muziektheater-projecten
     • stelt haar eerste eigen grootschalige productie Figurine voor tijdens All Arias

Hoe maak je het?
Mijn Makerschap staat voor de deur, en dat stemt me blij. Het wordt meteen een groot project en ik kijk er enorm naar uit. Eens ik aan iets begonnen ben, is er weinig ruimte voor andere zaken. Het zal dus een zeer intens jaar worden, dat veel introspectie en confrontatie met mezelf zal vragen. 

Wat maak je (nu)?
Ik maak momenteel de voorstelling Figurine, mijn eerste solo-voorstelling waarvoor ik eigenlijk alles zelf schrijf en waarin ik ook zelf zal spelen. Figurine vertrekt vanuit de vraag: hoe zijn vrouwen door de eeuwen heen geëvolueerd in hun zelfbeeld als artiest, als mens, als autonoom en gewaardeerd deel van een samenleving. Ik wil de vele lagen van een vrouw in beeld brengen: krachtig, sensueel, diep en subtiel.

Waarom maak je het?
Ik vind het belangrijk om een verhaal te vertellen waarin vrouwen een andere rol spelen dan de rol die hen in opera of muziektheater vaak wordt toebedeeld: die van het slachtoffer. Zolang vrouwen in verhalen geen ander palet bestrijken, kan er ook nooit iets fundamenteel veranderen aan de rol(len) die ze opnemen in de samenleving. Die herdefiniëring is nog steeds hard nodig. Kijk naar de recente ontwikkelingen in de VS bijvoorbeeld. Ik kan daar als mens acuut weinig aan veranderen, maar ik kan wel als kunstenaar mijn steentje bijdragen aan het hertekenen van de vrouwelijke identiteit.

Met wie maak je het?
In 2013 had ik het geluk om te kunnen meewerken aan een opera van Ben Frost. Daar leerde ik choreograaf/ regisseur/dramaturg Sasha Milavic Davies en scenograaf Mirella Weingarten kennen. Samen vormen we een sterk team om het Figurine-verhaal te brengen. Figurine is een project van het hart. Hopelijk ervaart het publiek dat ook zo. 

Frederik Croene (°1973)

     • pianist-uitvoerder en pianist-improvisator op orgel en (gedeconstrueerde) piano
     • evolueert steeds meer richting componerend musicus
     • laat zich inspireren door buitenmuzikale verhalen, o.a. door de ecologische crisis in Solastalgia

Hoe maak je het?
Ik werk deeltijds aan de computer en deeltijds aan de piano, waardoor vingerzettingen aan de piano zich al eens durven vermengen met de shortcuts op het computerklavier. Voor het piano solo recital Solastalgia bereid ik me voor door de etudes van Chopin in te studeren. Deze zijn zeer geschikt om de juiste fysiek op te bouwen en een ontspannen virtuositeit klaar te houden voor mijn eigen muziek. Werken aan de nieuwe compositie voor het Counterforces-project doe ik voorlopig enkel aan de computer.

Wat maak je (nu)?
Sinds begin 2022 werk ik aan de ontwikkeling van een nieuwe taal voor het project met werktitel Counterforces. Het concept gaat uit van drie zingende vrouwen die de dramaturgie naar hun hand zetten. Daarin zoek ik als componist/ pianist een plaats. Op een tweede spoor bereid ik me voor op de première van Solastalgia. De muziek is volledig klaar en uitgeschreven maar vraagt heel veel oefening aan de piano.

Waarom maak je het?
Solastalgia probeert het gevoel te verklanken waar inheemse volkeren al eeuwen waarschuwend over berichten. Pas nu – door de versnellende klimaatveranderingen – bereikt het ook onze contreien: het rouwgevoel bij verdwijnende landschappen. Counterforces verklankt dan weer een totaal ander universum, dat eeuwenoude mythologieën tot leven wekt en focust op oplossingen. 

Met wie maak je het?
Het concept voor Counterforces is na enkele brainstormsessies met schrijfster Dominique De Groen tot stand gekomen. Ze schreef een nieuwe tekst waarvoor ik drie zangeressen zocht, drie verschillende karakters die de dramaturgie schragen. Amos staat voor het aardse, Lore Binon voor het abstracte en IKRAAAN voor het intieme en persoonlijke. Voor Solastalgia werk ik opnieuw samen met kunstenaar Karl Van Welden. 

Lisa Vereertbrugghen (°1986)

     • danser en choreograaf met focus op hardcore dance beats
     • creëert na solowerk nu voor het eerst werk voor een groep vrouwelijke dansers
     • toont haar intense bewegingstaal in DISQUIET tijdens Bits of Dance 2023

Hoe maak je het?
Ik maak het heel goed, dank u. Terwijl ik dit schrijf is het zomer, en zit ik met een groep kunstenaars in Oostende voor Night Shift. Hierna vind je me nog op ImPulsTanz in Wenen en dan … vakantie. Na een slopende postlockdown-periode heb ik daar veel nood aan. Gelukkig neem ik mijn vakantie serieus met een stapel leesboeken en lange fiets- of wandeltochten. Ik lees nu al anderhalf jaar enkel vrouwelijke auteurs, om mijn persoonlijke bibliotheek meer in evenwicht te brengen. 

Wat maak je (nu)?
Ik werk aan mijn technomeditaties. Dat zijn soundmeditaties met begeleidende stem, maar in plaats van gongs of rustgevende natuurgeluiden gebruik ik techno. Daarnaast ben ik begonnen aan de voorbereiding van een groepswerk. Ik wil mijn eigen bewegingspraktijk van hardcore technodansen (gabber, hardstyle, shuffle en jumpstyle) plaatsen in een ruimere traditie van volksdansen. Voor dit project beluister ik ook veel muziek, en zo ontdekte ik bijvoorbeeld Indira Paganotto, een aanrader. 

Waarom maak je het?
Na jarenlang solo’s maken – en zeker die laatste, DISQUIET, die volledig tijdens de lockdown is gemaakt – had ik nood aan het samen-zijn vieren. Ik wilde dans opnieuw ervaren als verbindend, noodzakelijk en van alle tijden. En ik had ook gewoon veel zin om met een groep vrouwen héél hard te dansen. 

Met wie maak je het?
De cast is nog in wording, maar intussen werk ik wel al aan het geluid met Michael Langeder, al jaren een compagnon de route. Hij heeft ook zijn eigen experimentele duo Different Fountains. Vera Martins, nog iemand met wie ik al jaren samenwerk, ontwerpt het licht. Simon Baetens en mijn goede vriend Sophie Guisset doen mee als inside en outside eyes.

Tristan Driessens (°1982)

     • luitist en componist, internationaal bekend om zijn uitvoeringen van Ottomaanse muziek
     • benadert de traditie als muzikant en componist met open blik en zin voor ontmoeting
     • slaat tijdens Têtes-à-têtes bruggen tussen jazz, klassiek en folk en Turkije, Griekenland en België 

Hoe maak je het?
Ik sta nu (juli 2022, red.) aan de vooravond van een maakproces dat het grootste deel van de zomermaanden in beslag zal nemen en met dat perspectief voor ogen maak ik het zeer goed.

Wat maak je (nu)?
Ik ben begonnen aan de uitwerking van een compositiecyclus die ik schrijf voor een nieuwe kwintet-bezetting van Soolmaan en die in het najaar van 2022 het levenslicht zal zien. Voor de inspiratie put ik diep uit wat mij doorheen de reizen en ervaringen van de laatste jaren op artistiek en metafysisch niveau heeft doordrongen.

Waarom maak je het?
Tijdens de eerste twaalf jaar van mijn artistieke loopbaan was ik bovenal een uitvoerend musicus. Ik bestudeerde naast Ottomaanse en andere oosterse muziektradities ook middeleeuwse muziek en modale jazz. Enkele jaren geleden besloot ik om veel meer tijd te wijden aan compositie, om zo een eigen vocabularium te distilleren uit de uiteenlopende muzikale referenties die ik me heb eigen gemaakt. Hieraan gehoor kunnen geven, voelt als de juiste stap.

Met wie maak je het?
De compositiecyclus schrijf ik voornamelijk alleen maar ik wissel wel vaak van gedachten met de musici met wie ik de muziek zal uitvoeren. Naast saxofonist Nathan Daems en percussionist Robbe Kieckens, die ook meewerkten aan het in 2017 verschenen debuutalbum van het Soolmaan Quintet Letters to Handenberg / Istanbul Sketches, bestaat de bezetting uit de Turkse percussie-virtuoos Levent Yıldırım, de Griekse pianist en ney-speler Christos Barbas en de Luxemburgse celliste Annemie Osborne.