Pianist Frederik Croene (1973) is op podia te zien als virtuoze interpreet en als improvisator op orgel en (gedeconstrueerde) piano. Met zijn onconventionele benadering van de piano wil hij bewijzen dat tradities best gekoesterd worden door ze grondig te manipuleren. De afgelopen jaren evolueerde hij langzaam maar zeker van uitvoerend naar componerend musicus. In zijn stap van intuïtieve en momentane improvisaties naar uitgeschreven werk laat hij zich meer en meer inspireren door buitenmuzikale thema’s en verhalen. Zo vormen de ecologische crisis (Solastalgia) en zijn fascinatie voor het literair werk van Dominique De Groen (Counterforces, Amos, Lore & IKRAAAN) de basis voor een pianorecital met videokunst van Karl Van Welden en voor een liedcyclus voor drie zangers en klein ensemble. Croene profileert zich dus steeds veelzijdiger, als uitvoerend muzikant van partituren en eigen improvisatie, als componist – ook voor andere uitvoerders – en als maker van geënsceneerde projecten.