Terugblik Brewing Beginnings

Op 27 oktober werd Brewing Beginnings geopend in Madeleine in Brugge (de Magdalenakerk). Zestig deelnemers werden er met een kruidige chai-thee onthaald. De Ketel van Geboorte, gemaakt door kunstenares Yasmine Akondo, werd tijdens de openingsceremonie door alle deelnemers ingewijd onder leiding van Sídhe. Eva De Groote en Ruben Nachtergaele van Sídhe vervoerden ons met een live audiovisualisatie en begeleidden ons om met onze adem het water tot leven te brengen en er ons nieuwe begin aan toe te vertrouwen. Meer dan zestig dromen, intenties, verwachtingen, nieuwe projecten vulden de ketel en vormden zo de fond voor het brouwen van de vele nieuwe beginnen in de komende maanden.

Al wie de ketel sindsdien bezoekt in de kerk van Madeleine in Brugge, wordt ter plekke door de audiovisualisatie van Eva en Ruben begeleid om dat wat in hun leven geboren wil worden naar boven te halen en in de ketel te roeren. 

Tijdens het openingsweekend kwamen we samen met een groep (vroed)vrouwen (zaterdag 28.10) en Tibetanen (zondag 29.10) om uit te wisselen over hun ervaring met een nieuw begin en met de broedperiode die daaraan voorafgaat. Rijke, inspirerende dagen, waarop we stormden, dansten, huilden, lachten; in kwetsbaarheid, in vreugde, in boosheid, in dankbaarheid, in veerkracht, in dienstbaarheid, in openheid.

28.10.2023

Met een groep vroedvrouwen, doula’s, grootmoeders, jonge mama’s wisselden we uit over de periode vóór de geboorte. Het geloof in je eigen intuïtie, in je eigen kracht, en hoe dat een gevoel van veiligheid kan creëren waar een zwanger lichaam zo nood aan heeft. De tijd nemen om te wachten, en durven zakken in de leegte, in het mysterie van het niet weten. De eenzaamheid die soms opduikt en de steun van een gemeenschap, maar ook de zorg kunnen ontvangen. En de verbinding met het leven dat in de buik aan het groeien is, het wonderlijke wezen dat we in ons midden willen ontvangen.

ik ben de grot
waar botten
liggen te zuchten
ik ben de zwarte handen
die zich sluiten
rond de wanhoop
ik ben de schoot
die het wachten wiegt
het wonder
baart

mijn naam is stilte
de haren op mijn hoofd
dansen
in de leegte
ontvangen
diep verlangen
drijft
in het vocht
van mijn ogen
de tijd
tikt
tikt
tik

luister
in mij groeit
een fluistering
van hoop
een vonk
van vreugde
het sist
het joelt
het gromt
het kust
het leven

29.10.2023

Van een twintigtal Tibetanen leerden we over hoe het is om opnieuw te beginnen in een nieuw land. Hoe belangrijk openheid, positiviteit, dienstbaarheid, dankbaarheid zijn om ook in zo’n uitdagend nieuw begin vreugde te kunnen vinden. Ze leerden ons cirkeldansen, en het belang van gemeenschap, vreugde en plezier voor het welzijn van de ziel.

Ik ben
zo welkom hier op aarde
een wereld van veelheid
In liefde en vreugde
leerde ik dansen
met de vrieskou in de bergen
en de wreedheid van de macht
met de loden hitte van de vlucht
de koele armen van de nacht
Ik zing mijn zegen
over alles wat leeft
met een glimlach om de lippen
open ik mijn hart
voor schoonheid en dankbaarheid
voor ontmoeting en plezier
voor overvloed en nederigheid
en het samenzijn
het samen
zijn
als water
mijn offer
voor de schepping
een geschenk van vrede
en in vrede
ben ik.

Tsubasa Hori zingt een oud Japans lied voor de Tibetanen

18.11.2023

Terwijl het buiten pijpenstelen regende, trokken wij ons met een heerlijke groep herboristen en plantmagiërs en met kunstenaar Hans Beckers terug in de Magdalenakerk om te onderzoeken wat de betekenis en waarde kan zijn van de fase vóór het afgewerkte plantproduct: observeren en contact maken met planten, afstemmen op je intuïtie en innerlijke weten, het uiteenvallen en het loslaten in het brouwproces, en het vertrouwen op de heling. Luisteren naar wat je lichaam nodig heeft en daarop afstemmen tijdens het brouwen, is al een heling op zich. Zoveel (plant)wijsheid, zoveel zachtheid.

In luisteren en stilte afgerond onder leiding van Hans, met schelpen en met vruchten van de Turkse eik, in de galmende kerk van Madeleine in Brugge.

Op zondag 28 januari ging de eerste vollemaansrite door. Samen met een vijftigtal mooie zielen vierden we de stem van het niet weten. Dat deden we heel letterlijk: we speelden met onze stemmen, lieten die luid en zacht, ploffend en schurend, rollend en zoemend weergalmen in alle hoeken van de Magdalenakerk in Brugge. Een veelheid van stemmen tastten in een niet weten, vonden elkaar langzaam en groeiden tot een unieke meerstemmige eenheid. De stilte die daarop volgde was vol van verbinding en werd gekroond door het prachtige spel van muzikant Berlinde Deman op serpent.

Bekijk de foto's: 

'Kus van het kruid' was een prachtige vollemaansrite voor al wie planten en kruiden op een intuïtieve manier wil leren kennen. Zonder woorden lieten we ons leiden en verleiden langs een spiraal van licht om een heleboel planten en kruiden te ontmoeten met onze zintuigen. We keken, we voelden, we proefden, we streelden, we dronken, we bewogen ... diep verbonden met de plantenwereld. Omhuld door de magische muziek, het betoverende klankenspel van muzikant Hans Beckers.

Een grote dank aan de herboristen en plantmagiërs Ann Bosman, Marleen Snauwaert, Wim Verheye en Dominique Wittevrongel die ons meenamen op deze kruidenqueeste.

Deze vollemaanrite stond in het teken van ontmoeting en zegeningen. We nodigden de Tibetaanse gemeenschap in Brugge uit om met ons te delen hoe zij elkaar ontmoeten, in een veld van vreugde, dankbaarheid, dans en spijs. Een bont gezelschap van een zeventigtal deelnemers - nieuwsgierig, geboeid, sereen, levenslustig - gaf zich over aan de onvoorspelbaarheid van ontmoeting. Een veld waar loslaten opening, mogelijkheden en verbinding schept. We dansten samen en luisterden naar elkaars verhalen. Muzikante Tsubasa Hori leidde ons licht en speels langs een Tibetaans kinderliedje. We fluisterden genereuze zegeningen in kleurrijke linten, die een liefdevolle poort vormden waar we samen doorheen wandelden. We delen de wereld, we delen de liefde. Dankbaar en vrij.

In de laatste vollemaanrite maakten we ons klaar voor de hergeboorte op 4 mei tijdens het slotritueel. In prachtige zachtheid, wiegend op de hemelse zang van Lieselot De Wilde, werd iedereen een voor een zorgzaam ingebakerd. In de intimiteit van onze eigen cocon konden we veilig afbrokkelen, uiteenvallen, drijven en opnieuw samenstellen, herbedraden, opladen om herboren tevoorschijn te komen. We gingen diep in de overgave, het vertrouwen, de leegte, en keken door het venster van onze eigen ziel. De schoonheid die daar aanwezig is, kreeg vleugels in de Magdalenakerk.

   

Op zaterdag 4 mei rondde Sídhe het project Brewing Beginnings af in schoonheid, met een prachtige groep waterdragers die onder de klanken van Lieselot De Wilde en Tsubasa Hori de Ketel van Geboorte, en al het water vol nieuw begin naar de Reie droegen. De optocht eindigde eindigde onder een paardenkastanje, met druïdische waterzegeningen aan de Reie - of de Rogia, de Keltische naam van het Brugse water, die heilig water zou betekenen. Er volgde een korte waterzegening uit de hemel, waarna een klein groepje de ketel verder droeg naar de definitieve plek in het Concertgebouw.

Het geheel van intenties, verlangens, dromen, ... is zes maanden lang 'bevat' in een ketel, een omhulling, waar het kon wachten, gekoesterd kon worden, zonder onmiddellijke actie, daadkracht. Tijdens het slotritueel werd dat 'vatten' losgelaten, het vat werd leeggegoten, de dromen werden verlost van de omvatting. Eindelijk vrijheid, om te stromen, zonder bakens, grenzeloos. Er is geen positief of negatief aan het afbakenende omvatten, noch aan de grenzeloze vrijheid. Het is de beweging tussen de twee, eb en vloed, winter en zomer, dag en nacht. We zaten lang in de donkere omhulling, nu bewegen we opnieuw in de stroom van licht. Het is altijd precies de goeie plek om te zijn.