Tim Taveirne, jongerenreporter Soundcast, over het muziekinstrument van Frank Vaganée
Op 27 november strijken deFilharmonie en Brussels Jazz Orchestra neer in de Concertzaal voor een meeslepend concert, met muziek van Maurice Ravelover Pierre Drevet tot Thomas Adès. Stuk voor stuk namen die menig muziekhart sneller doen slaan. Wij voelden altsaxofonist Frank Vaganée – trouwens ook de artistiek leider van Brussels Jazz Orchestra –bij wijze van opwarmer al eens aan de tand over zijn lievelingsinstrument.
Eten en drinken
Als de saxofoon hem geen naam en faam had opgeleverd, zou de trompet dat beslist wél hebben gedaan. Frank Vaganée was zeven jaar toen hij met een trompet onder de arm de plaatse-lijke harmonie introk. Erg onschuldig en zich van geen kwaad bewust. Men was nu eenmaal op zoek naar nieuwe muzikanten en familie en vrienden werden opgetrommeld.
Maar de liefde voor het muzikale spel groeide en de altsaxofoon kruiste zijn pad. Meer dan veertig jaar later, is Vaganée zijn saxofoon gaan beschou-wen als een verlengde van zichzelf. Ze is voor hem haast even noodzakelijk geworden als eten en drinken.
Eerste instrument
Sinds het begin van zijn professi-onele loopbaan, reist Vaganée onaf-gebroken de wereld rond. Zowel in Europa, Japan als Rusland, wordt hij als gastsolist uitgenodigd bij diverse internationale ensembles. Om zijn werk als altsaxofonist fris te houden, schrijft Vaganée ook zelf muziek. Dat creëert naar eigen zeggen ademruimte.
Hoewel hij als jazzcomponist actief is en ook sopraansaxofoon en dwarsfluit geen geheimen voor hem kennen, blijft de altsaxofoon ontegensprekelijk zijn eerste instrument. Vaganée is trouw aan Yanagisawa, een Japanse fabrikant die wereldwijd saxofoons aflevert.
Helden
Vaganée bewaart zijn instrumenten allemaal gewoon in zijn bureau. ‘Daar waar ze niet in de weg staan, staan ze goed’, zegt hij zelf. Intussen heeft Frank Vaganée een indrukwekkende internationale carrière uitgebouwd. Maar vooraleer hij zijn eigen persoonlijkheid kon ontwikkelen, heeft hij naar eigen zeggen zijn grote voorbeelden uit de traditie moeten onderzoeken. Ondertussen hebben de helden van weleer hun plek gevonden en begeleidt Vaganée zelf beginnende muzikanten. Hij wil het misschien zelf niet gezegd hebben, maar een heldenstatus is niet veraf …
