Een reis tussen trance en transformatie
Soundcaster Emma Meerschaert over de voorstelling ‘BLANC’ van Vania Vaneau
BLANC, de non-kleur waarin alle kleuren samensmelten, alsook de benaming van de krachtige, kleurrijke voorstelling van Vania Vaneau. Een solo waarbij je even de tijd, de ruimte en jezelf uit het oog verliest, en die je meeneemt op een intense reis doorheen tal van geschiedenissen, culturen en geheime rituelen. Christian Rizzo, curator van December Dance ‘17, benoemt ‘de figuur’ als een belangrijk begrip in zijn werk als choreograaf en curator.
‘Met ‘figuur’ bedoel ik een wolk van ideeën die een soort eenheid vormen. Woorden als ‘tovenaar’ of ‘zwerver’ bijvoorbeeld zitten vol geschiedenis, beelden, gedachten. Een figuur is geen personage, maar een bepaalde denk- of belevingssfeer. Een danser kan die zo sterk absorberen dat ze doorschemert in zijn bewegingen, zonder dat hij echt personage wordt. Ik zie de ‘figuur’ dus als een term tussen pure abstractie en verhalende anekdotiek.’ – Christian Rizzo.
In deze lijn nodigde hij Vania Vaneau uit met BLANC. Zonder letterlijk iets te vertellen of te representeren, weerspiegelt ze in haar dans een waaier aan noties. Deze komen voort uit haar uitvoerig onderzoek naar trance en transformatie. Geïnspireerd door de plasticiteit van onze hersenen, lijkt ze in deze voorstelling te hallucineren, al zoekend naar de vele capaciteiten van ons brein dat we nooit gebruiken en waar nog weinig kennis over is. De occulte, mystieke sfeer die dit met zich meebrengt, wordt versterkt door de verwijzing naar de sjamaan wanneer ze zich wikkelt in weelderige lagen van stoffen, bloemen en maskers. Onherkenbaar en getransformeerd voert ze draaiende bewegingen uit, verwijzend naar de Parangoles van de Braziliaanse kunstenaar Helio Oiticica. Dit waren een soort levende beeldhouwwerken die werden aangekleed en bewogen. Net zoals voor deze kunstenaar is ook voor Vania Vaneau de vrije expressie en de ontremming van de geest en het gedrag een belangrijk iets. Beiden vinden ze dit in de zeggingskracht van het naakte lichaam.
Haar lichaam werkt als een filter voor gevoelens, emoties, verhalen en personages, wat ze omschrijft als de ‘lichamelijke archeologie’ die ze via interieure en exterieure metamorfose onthult. ‘Er is een opeenvolging van transformaties van meerdere kunstgrepen: kostuums, geluid, licht die lijken op huiden van verschillende materialen die aan en uit glijden: het is een verzonnen ritueel dat speelt met contrasten: wit, zwart, kleur, verticale trillingen en het horizontale in en uitzetten van het lichaam, het organische en het statische lichaam, maar ook met beelden over leven en dood’ - Vania Vaneau
Gezien op vrijdag 8 december in Stadsschouwburg Brugge
Festival December Dance 17 – International Dance Festival Bruges
