Bij aankomst op de tweede dag van More Music! in het Concertgebouw werd de sfeer onmiddellijk juist ingezet met een doos vol gratis oordopjes. Ik had er dringend nieuwe nodig. Terwijl Robert Henke gisteren niet voor gevoelige kijkers bedoeld was, werd het vanavond bijzonder heftig voor de gevoelige luisteraars onder ons. De muziek ging letterlijk door merg en been. Volgens een enthousiaste bezoeker was er zelfs sprake van kosmische vibraties. En hij had gelijk, de luisteraars leken niet echt meer aanwezig te zijn. Ze waren er wel, maar hun hoofd zat ergens anders. In een vierde dimensie, of zo. Iedereen werd erg stil bij het buitengaan van de zaal. Sommigen fluisterden enkele woordjes tegen elkaar. Alsof ze nog even terug moesten landen.
Misschien kwam dit ook door Alva Noto’s wilde laptopdansjes. In de flikkerende, hypnotiserende lichten was ook hij helemaal weg. Hoofden spinden 360 graden, sommige lichamen bewogen rustig mee. Maar niemand bewoog als Alva Noto.
Naast oordopjes kregen we bovendien een 3×1 formule. Niet alleen Alva Noto trad op, maar ook Yves Demey en Mathieu Serruys. Alle drie zeer verschillend in hun genre. Zo zijn ze te vergelijken met abstracte schilderkunst: van ver zien ze er allemaal een beetje hetzelfde uit, maar wanneer men goed kijkt, komen de mooiste details en ontdekkingen aan het licht.