Het hart verwarmd en de slag vertraagd
Belevingsverslag van Unsustainables, Bruges/Alignigung — William Forsythe
Wie Forsythe denkt, denkt richtingen en trajecten. Unsustainables, Bruges/Alignigung begint als een vlakke, ritmische tekening van lijnen, maar wordt meer dan dat. Het is ontdooien, versmelten en diepgang vinden. Er ontluikt een geometrisch gedicht.
Vanop de hoogste etage van de Kamermuziekzaal kijk je recht de diepte in naar wat een kubistisch schilderij zou kunnen zijn. Rechthoekige vlakken in grijstinten vormen een lappendeken waarop een menselijke vleesmassa vormen à la Picasso aanneemt. Een perspectief dat uitnodigt om aandacht te schenken aan de lijnen die ontstaan in de kneedbare lichamen van Rauf 'Rubberlegz' Yasit en Riley Watts.
Amper vijf minuten hebben de performers nodig om het publiek te ontdooien. Een zingende pieptoon brengt tevredenstellende rust. Het hart verwarmt en de slag vertraagt. Op bijna meditatieve wijze word je één met de massieve omhelzingen daar beneden.
Bij het afdalen in de Kamermuziekzaal, die steeds meer aanvoelt als een cocon waar iets waardevols in aan het ontpoppen is, krijgen vlakke richtingen dimensie en groeien vormen uit tot mensen. Eindelijk wordt duidelijk wat de derde performer doet: Cyril Baldy laat zien wat er niet is. Daar Yasit en Watts leegtes vullen, tekent Baldy de omtrekken ervan. De negatieve ruimte die Unsustainables, Bruges zichtbaar maakt, is de stilte die de omarming van Alignigung nodig heeft om gehoord te kunnen worden.
‘Brugge zal zinderen van de poëzie’, voorspelt curator Jan Lauwers. Dat klopt. Bij het afdalen in de cocon van het Concertgebouw versmelten Forsythe's choreografische voorstellen steeds meer met elkaar. Ze vullen elkaar aan en maken van meetkundige composities een geometrisch gedicht vol ritme, stilte, verbeelding en vooral veel warmte.
— Unsustainables, Bruges/Alignigung gezien door Soundcaster Plusser Annelies Deweerdt tijdens December Dance op 5 december 2019
