Ga naar de hoofdcontent
Hou rekening met de grote (parkeer)drukte in Brugge.
Logo Concertgebouw Brugge
Logo Concertgebouw Brugge

Illuminine / The Notwist

Illuminine / The Notwist

Illuminine - In stilte schreeuwen

De kamermuziekzaal van het Concertgebouw werd voor de gelegenheid omgedoopt tot Lighthouse, en daar verzamelden heel wat nieuwsgierigen zich om naar Illuminine te komen luisteren, de band van en rond gitarist Kevin Imbrechts. 

Dat doe je ook écht: je luistert naar hun muziek, sluit je ogen en dwaalt af naar vergeten herinneringen of bedenkt dat je weleens in een film zou kunnen zitten. Want daar leent de muziek van Illuminine zich toe.

Hun debuutalbum, #1, werd opgenomen in de studio’s van Sigur Rós en het lijkt alsof die IJslandse adem voorgoed aan hun songs verbonden zit. Ook Ólafur Arnalds is nooit veraf.

Zonder de minste overdrijving kan je zeggen dat Illuminine betovert en goochelt met zachte en warme klanken, intimiteit niet schuwt en in stilte om eenvoud en vertraging schreeuwt.

In een wereld die zichzelf achterna holt, is het een verademing om Illuminine te leren kennen. 

Na hun optreden loop je de nacht in en kan je alleen maar denken: “ja, de zomer is begonnen”.

The Notwist – Melancholische trip

The Notwist is een band waar je liever niet over schrijft, omdat hun muziek je vriendelijk maar vastberaden meesleurt in een roes waar je pas na anderhalf uur uit ontwaakt. De broertjes Markus (gitaar en zang) en Micha (bas) laten zich niet makkelijk in één hokje wegduwen: van indie rock over elektronica tot en met indietronica. Er valt heel wat te zeggen over de verschillende paden die The Notwist al bewandeld heeft.

Ook voor degenen die de Duitse groep nog niet kenden, was het geen probleem om hun lichaam in de muzikale en psychedelische trip te werpen. Hoofden schokten heen en weer.

Op een melodische maar allesbehalve voorzichtige manier bespeelt The Notwist thema’s als liefde en afscheid, waarbij ze filosofische bedenkingen niet schuwen.

Het is bijzonder om te horen hoe de muziek verschillende vormen aanneemt: het ene moment ga je op in het verfijnde geweld en vergeet je alles en iedereen om je heen. Maar het andere moment schakelen Markus en co enkele versnellingen lager en ontstaat er een haast melancholische sfeer.

door Tim Taveirne - Soundcast

Fotoverslag

door Tim Theo Deceuninck - Soundcast
Bekijk hier de foto's.

Deel dit nieuwsbericht