Ga naar de hoofdcontent
Hou rekening met de grote (parkeer)drukte in Brugge.
Logo Concertgebouw Brugge
Logo Concertgebouw Brugge

Nadar Ensemble, Arne Deforce en Wibert Aerts (18.11.15)

Nadar Ensemble, Arne Deforce en Wibert Aerts (18.11.15)

In de voetsporen van de klank

‘Grensverleggende concerten, middenin de klank, een ultieme ervaring die ons met verstomming slaat.’ De pagina’s in de seizoensbrochure over SURROUND! zaten vol superlatieven. Wie de eerste dag van het klankenfestival meemaakte, weet meteen dat deze straffe zinnen niet overdreven zijn. Centrale idee van de avond: het kruim van de Belgische hedendaagse-muziekscene en het publiek middenin de klank.

Vykintas Baltakas componeerde speciaal voor de Angel Room van Luc Tuymans een werk voor viool en electronics. Een microfoon, aan de viool van Wibert Aerts bevestigd, nam de klank op die de muzikant speelde. Een computerprogramma transformeerde die klank door boventonen weg te filteren of toe te voegen, echo of loops te produceren en vooral door die klanken naar luidsprekers op verschillende plaatsen in de concertruimte te sturen. Aerts en Baltakas gaven de kathedraal van het Concertgebouw hiermee een speciale touch. Was de toon van The Angel Series vorig jaar met Hosokawa nogal liefelijk.

Nu was de compositie Music of falling sounds toch heel andere koek. Stevig en best indrukwekkend. 

Nog meer elektronica van cellist Arne Deforce die de live electronics zelf aanstuurde via een pedaaltje. Heel knap hoe hij een schemerzone deed ontstaan tussen de akoestische en elektronische klank. Als luisteraar werd je heerlijk heen en weer geslingerd tussen luide klanken en verstilde passages. De compositie Foris bijvoorbeeld was een heerlijk spel met noisy klanken. Het riep een primitieve, ruwe wereld op waarbij live electronics het klankenarsenaal van de cello gigantisch wisten te versterken.
 

Topmoment van de avond was Black Box Music, een compositie van  Simon Steen-Andersens in een uitvoering van het Nadar Ensemble. Bij momenten een gigantisch en spectaculair poppentheater dat neigde naar installatiekunst, elektronica en performance. Het ensemble zette zich rond het publiek, vooraan de dirigent, met de handen in een 'black box'. De inhoud van de black box, en dus de instructies van de dirigent voor de muzikanten werden geprojecteerd op groot scherm. Als een Lanterna Magica. Hoe het ensemble virtuoos met een mix van humor en inventiviteit inpikte op ‘dirigent’ en meester-tovenaar Simon Steen-Andersens was gewoon overweldigend. 

Tekts: Anne Verbeure
Foto's: Julian Devos

Deel dit nieuwsbericht