Sculptuur in beweging

Belevingsverslag Cutlass Sping — Dana Michel

Ik weet niet goed hoe ik me voel na het zien van de dansvoorstelling van Dana Michel, of eerder van deze bewegende sculptuur, want het was zo veel meer dan enkel dans. Daarom laat ik een gedicht van Mobar Vorstkasteel het werk beschrijven. Dit gedicht roept dezelfde energie op als hetgeen ik gezien heb. Ik begrijp het niet volledig, maar ergens blijft het wel logisch. Er is iets van naaktheid, maar daar wordt de focus niet op gelegd. 

Vervreemding

Het heeft niet aan de woorden gelegen
of aan de klank, het geluid van jouw stem
de melodie die klonk op een avond in de regen
de gierende remmen van een late natte tram 

of dat je naast me stond, in een bushok
zonder bestemming, maar met een sigaret
ik bedwelmd door de kleuren van jouw rok
belandde die nacht alleen met jou in bed 

toen je afscheid nam, mijn naaktheid
nog naar lente rook, intimiteit
in het stotteren, het aarzelen
van een halfzacht gekookt ontbijt
alsof ik uit het water kwam
en het bad een grote zee werd

toen ik weer naar de dierentuin moest
om de tijgers te verzorgen
omdat ik in de ogen van die beesten
leefde, zonder afscheid te nemen 

— Mobar Vorstkasteel

— Cutlass Spring, gezien door Guilhem Bollé tijdens December Dance op 9 december 2019