Een weekend SLOW: een ervaringsverslag
Stilstaan kan ook al lopend
We wandelen tijdens de Slow Walk met een tiental Bruggelingen van de Smedenpoort naar de Markt. Traag en gestaag komen we op gang. Ik zoek naar mijn ademhaling, stel deze af op mijn stappen en probeer ieder deel van mijn lichaam afzonderlijk te voelen. Ik word voor een uitdaging gesteld die in theorie heel eenvoudig is, maar zelden nog deel uitmaakt van mijn hedendaagse belevingswereld. Ik sta stil door te gaan: te lopen. Langzaam en gestaag.
We komen na enkele uren aan op de Markt. Nu gaat het heel traag. Een tempo dat we continu proberen aanhouden. Zowel in de bochten als tijdens het oversteken. Vanuit deze traagheid ontpopt er zich aan scala aan manieren om ons voort te bewegen. Manieren die tot nog toe vreemd waren voor mij. We zetten de tijd naar onze hand door middel van ons lichaam, en maken van de meest alledaagse bewegingen een unieke en bewuste belevenis. Mijn ogen zijn open, ik zie enkele toeristen gek opkijken, de fysieke ervaring van het wandelen versterkt de connectie tussen mij en mijn omgeving.
De Slow Walk vormt hierdoor een uitnodiging om lichaam en geest te laten verlangzamen en de stad en haar inwoners vanuit een nieuw perspectief te ervaren. Verder toont ze ook dat stappen pure dans kan zijn. Stappen die aanzetten tot stilstaan en tot slot uitmonden in een heus dansfeest voor jong en oud.
Gestolde muziek
In de vier uur durende ode For Philip Guston toont Het Collectief dat Morton Feldman nog steeds geldt als een van de kleurrijkste figuren uit de Amerikaanse avantgarde. Morton Feldmans ode dijt doorheen deze vier uur durende uitvoering van moment naar moment, van klank naar klank in een soort onwezenlijke, gestolde muziek. De hypnotiserende muziek vraagt om een rustig gemoed en gespitste oren. Hier helpen de hypnotiserende visuals door Peter De Bruyne je alvast bij.
For Philip Guston is een goed voorbeeld van Feldmans late stijl: het stuk duurt ruim vier uur en bevat een soort onwezenlijke, gestolde muziek. De spaarzame noten zijn op een buitengewoon geraffineerde manier streng geordend, net zoals in Gustons vroege schilderijen met hun weinige lijnen en punten. For Philip Guston is een trage en liefdevolle elegie voor Guston. Het Collectief en Peter De Bruyne zorgen voor een prachtige uitvoering die nog een paar uur na de voorstelling blijft nazinderen.
Graag traag
Het SLOW Videoparcours vormt een artistiek pleidooi voor traagheid die tevens enkele prangende vragen stelt bij ecologische vraagstukken. Curator Ive Stevenheydens brengt het werk van zes kunstenaars samen die een bijzondere en poëtische relatie tussen beeld en geluid vooropstellen. Een selectie die uitnodigt tot verstilling en een intens genot vormt voor de zintuigen. In The Bazaar and the Cathedral, het eerste grote werk van muzikant Stefaan Quix in samenwerking met filmmaakster Els Van Riel, blijven twee noten zichzelf herhalen terwijl we kijken naar een kleurrijke horizon en een langzaam over het beeld glijdend schip. De minimalistische compositie is gebaseerd op de eerste twee noten van Glenn Goulds opname van Bachs Goldbergvariaties. Klanken en beelden verschuiven langzaam om uiteindelijk vooral de dromerige ervaring van een eeuwig continuüm te evoceren. In A Film van de Zwitserse kunstenaar Maria Jose Burki voeren man en vrouw een dialoog over het milieu en het uitsterven van soorten. Het werk verbindt beelden van een landschap met klank, muziek en bovenal met een bijzondere, actuele dialoog. A Film vormt een uitnodiging om te dagdromen, en biedt een reflectieve cocon waarin het aangenaam vertoeven is. Langs het SLOW Videoparcours tref je kortom prachtige videokunst aan waarin de trage beweging centraal staat. Ondanks de focus op prangende vraagstukken toont geen van de werken zich ronduit activistisch. Poëtisch zijn ze echter des te meer.
De zintuigelijke prikkeling en verbeeldingskracht van het videoparcours sluit mooi aan bij de installatie Wave Field Synthesis. Deze installatie met 192 luidsprekers, die de grand cru van de vertraagde elektronische muziek langzaam laat voortbewegen in de ruimte, biedt een streling voor het oor. Als toeschouwer neem je plaats op een willekeurige plaats terwijl trage muzikale bewegingen je omringen en geruisloos voorbij sluipen of stilstaan naast je oren.
Tot slot zet 24 uur live slow radio door Zwerm aan tot vertragen en wegzinken in een muzikaal ‘droomtij’.
Beleefd en ervaren door Lieselot Everaert, Soundcast+, tijdens SLOW(36h)
