Ga naar de hoofdcontent
Hou rekening met de grote (parkeer)drukte in Brugge.
Logo Concertgebouw Brugge
Logo Concertgebouw Brugge

Tederheid, vervreemding en gevaar

Tederheid, vervreemding en gevaar

‘Invisible’ laat zien hoe mensen hun angsten bezweren

 In ‘Invisible’ vertalen choreografen Joke Laureyns en Kwint Manshoven van het gezelschap kabinet k rauwe beelden van het dagelijks overleven in Syrië naar scènes die zwalpen tussen tederheid, vervreemding en gevaar.

De voorstelling start erg donker. De scène wordt gedomineerd door twee gekruiste metalen balken met daarboven en onder tonnen schapenwol. Het scènebeeld laat zich op verschillende manieren lezen, met materiaal dat zichzelf lijkt tegen te spreken: het is hard en zacht, bleek en donker, sterk en fragiel tegelijk. Hard ontmoet zacht, zowel in het decor als in de dans.

Een volwassen danser tilt een spartelend kind uit een teil met water. Wat volgt is een aaneenschakeling van scènes waarin volwassenen en kinderen zich van elkaar losmaken en zich opnieuw aan elkaar vastklampen. Later moet ook de schapenwol eraan geloven in een moment van uitzinnig ravotten. Het koud, wit licht gaat over in geler, warmer licht. Drie volwassen lichamen tollen over een schemerige scène. Aan een van hun armen hangt een kind dat veilig door het leven tolt. Een warme lichtspot, die doet denken aan de gloed van de ondergaande zon luidt het einde van de voorstelling in.

Spelen om te vergeten

‘Invisible’ laat zien hoe mensen zich aan elkaar vastklampen, hoe ze rituelen verzinnen om angst te bezweren en hoe ze spelen om te vergeten. De voorstelling doet je schrikken, slikken en lachen. Schrikken wanneer een kind uit een teil met water wordt getild, slikken wanneer een gillend kind over de scène slingert en glimlachen wanneer een kind wordt gebruikt als veegborstel om de kilo’s wol samen te houden. De voorstelling dompelt je onder in een gevaarlijke donkerte om, uiteindelijk, te troosten met een hoopvolle slotscène. ‘Invisible’ overstijgt de angst waarmee we onze kinderen grootbrengen in een vaak beangstigende wereld. Het tollen, razen en gillen wordt steeds gevolgd door vertederend omhelzen, dollen en lachen.

Gezien door Lieselot Everaert op zondag 16 december tijdens DD18

Foto Kurt Vanderelst

Deel dit nieuwsbericht