Wonderlijke danser, ik zou je willen vragen hoe het voelt wanneer elke beweging, elke draai, elke spierspanning van jouw dansende lichaam wordt bekeken, geanalyseerd en bewonderd. Ik zou je zoveel willen vragen, maar toch blijf ik stil kijken en bewonderen.
Michael Clark, danser en choreograaf, verovert al decennia de harten van dansliefhebbers. Sinds Clark in 1984 zijn eigen gezelschap oprichtte, reist hij met zijn beeldende voorstellingen de wereld rond. Ondanks zijn klassieke dansopleiding wist hij al gauw het gedurfde pad te kiezen. En dat was met to a simple rock ‘n’ roll… song niet anders.
Met zijn nieuwste creatie combineert hij ballet op een intrigerende, verrassende wijze met onder andere punk- en rockmuziek. Samen met de lichtregie van Charles Atlas, de androgyne kostuums van Stevie Stewart en de getalenteerde dansers kiest Clark voor het avontuur.
Het eerste deel op Erik Saties Prelude –Fête donnée par des chevaliers normands en l’honneur d’une jeune demoiselle is een prachtige start van een voorstelling vol verrassingen. Verbeeld door pure, onaangetaste en eenvoudige bewegingen is deze eerste acte een wondermooie intro.
De tweede acte schommelt tussen klassiek en punk met Land van Patti Smith. “…mixing the sacred and profane, the classical and the raw, to sophisticated and often hypnotic effect” schreef The Guardian over dit stuk.
De voorstelling eindigt bijzonder knap met de derde acte. Dat zijn liefde voor muziek altijd een grote inspiratiebron was, wordt hier bevestigd wanneer hij magie op het podium brengt op David Bowies Blackstar. Dat Bowie nog voor zijn overlijden persoonlijke toestemming gaf aan de artiest om dit werk te gebruiken, geeft dit derde luik nog een extra dimensie..
‘There is no dancer-choreographer alive who so naturally treads the line between the rigour of classical dance and the reckless glamour of rock and fashion.’
Door Emma Meerschaert, Soundcaster Concertgebouw Brugge