Verslag Bart Defoort Quintet

In een zaal vol verwachtingen en zacht geroezemoes nam ik plaats op de eerste rij. Ik werd al snel vergezeld door twee lieve mannen, jazz liefhebbers eerste klas, die me wisten te vertellen dat Bart Defoort, net als zijn broer, een goede sound hebben. Volgens hen een must als echte Bruggeling.  Nog even bewondering delen over het eerste concert van de avond, vervolgens werd me een glimlach toegeworpen van de opkomende drummer en de eerste toon werd gezet, en wat voor één.

Ik wist niet naar wie eerst gekeken… Bart Defoort  met gesloten ogen, vol verwondering over hoe je kan blazen, de tenorsax hanteren en vol emotie kan bewegen tegelijkertijd. Of Christophe Devisscher, dansend met zijn contrabas als twee handen op één buik. Toni Vitacolonna, die vol vitaliteit alles uit zijn drums heeft gehaald. Hans Van Oost, tokkelend vol vreugde op zijn gitaar en Ewout Pierreux, met razende vingers zwevend over de pianotoetsen. Als ik een favoriet nummer zou moeten kiezen, wordt het Inner Waves. Het daverend applaus, tijdens en na, gaf blijk van een gemeenschappelijk gevoel van bewondering.

Dit talentvolle quintet deed me denken aan mooie woorden van Keith Richards:

“There’s something beautifully friendly and elevating about a bunch of guys playing music together. This wonderful little world that is unassailable. It’s really teamwork, one guy supporting the others, and it’s all for one purpose, and there’s no flies in the ointment, for a while.”

Ik was aan het denken wat ik nu het mooiste vond. De gemoedelijke sfeer die de klanken creëerden, de dansende voetjes en subtiel swingende schouders in het publiek, maar nog het meeste de glimlach onder de muzikanten naar elkaar, wetend dat het goed is.

Bart Defoort: tenorsaxofoon
Ewout Pierreux: piano
Hans Van Oost: gitaar
Christophe Devisscher: bas
Toni Vitacolonna: drums

Tekst Emma Meerschaert
Foto Tim Theo Deceuninck