Down the Rabbit Hole
‘Als je wil dat je zintuigen gebombardeerd worden met alle mogelijke sensorische prikkels, dan ga je dit de max vinden’, zei een andere Soundcaster die Robert Henke eerder die dag nog had gefotografeerd. Ik wist helemaal niet wat te verwachten. More Music staat voor mij symbool voor de weinige avonden in het Concertgebouwseizoen waar jongeren aan zet zijn, de enige avonden waar het Concertgebouw bier in plastieken bekers serveert, de enige avonden waarop je niet neerzit in de Concertzaal maar rechtstaat op de scène en je je kan kapot dansen op Pomrad. Vanavond was helemaal niet zo, behalve dat van die jongeren dan. Er was beduidend minder volk dan ik verwachtte en de teleurstelling was groot toen ik besefte dat de twee concerten gewoon ‘zittend’ waren in de Concertzaal. Niet dansen, dan? Soms moet je niet rechtstaan om te dansen. Soms dansen de muziek en de visuals voor jou, en moet je je enkel laten meeslepen. Grischa Lichtenberger voelde als hoe ik me voorstel dat een ware LSD-trip moet voelen. In de visuals werden kleuren gebruikt die niet bestaan in de echte wereld. En toen was het uur opeens voorbij, na wat voelde als tien minuten vallen, zoals die scène in de konijnenpijp in ‘Alice in Wonderland’. Maar niets kon me voorbereiden op Robert Henke. De man zelf was al heerlijk, met zijn zachte stem en vriendelijk gezicht liet hij ons weten dat het stuk best te ervaren is van heel dichtbij of net heel veraf, op het balkon. Zijn werk, ‘Lumière’, werkte ook het best in complete duisternis. Henke zette dan ook al zijn eigen computerschermen af en bediende de muziek en de visuals in het donker, op de tast. Vier lasers, drie schermen om op te projecteren, en strakke pulserende elektro. Wat Henke deed met je brein is onmogelijk in woorden om te zetten. Erna hoorde ik van verschillende mensen dat het oprecht het beste optreden was dat ze ooit zagen. Dat zijn grote woorden, maar het gaat dan wel over de god van de elektronische muziek. Als je ooit de kans krijgt (nog) eens Robert Henke aan het werk te zien, gewoon gaan. Hij zal je doen dansen, zelfs als je neerzit.
Jolan Wuyts, Soundcast
Jongerenreporter Concertgebouw Brugge
